TROMJESEČNA BEBA MIRJANA IZ BJELOVCA JE NAJMLAĐA ŽRTVA RATA U PODRINJU! ŽIVOT SU JOJ 1992. UGASILE HORDE NASERA ORIĆA!

  

Tromjesečna Mirjana Petrović je najmlađa srpska civilna žrtva na području srebreničke regije i Podrinja. Smrtno je ranjena na Vidovdan - 28. juna 1992. u napadu muslimanske vojske, pripadnika tzv. Armije BiH pod komandom Nasera Orića, na etnički srpsko selo Loznička Rijeka u opštini Bratunac. Tog ljetnjeg, vrelog dana ubijeno je trinaest mještana, a dvadeset i dvoje je ranjeno! Selo koje je do pre rata brojalo 154 stanovnika izbrisano je sa mape i danas više ne postoji a mnoge kuće i danas stoje zarasle u korov! 

Naoružani vojnici pod komandom Nasera Orića ubili su na području srednjeg Podrinja od aprila 1992. do sredine 1993. godine više od tri hiljade i dve stotine Srba, među kojima je bilo i sedamdeset i dvoje djece.

U svojim besomučnim napadima koje su najčešće izvodili na najveće pravoslavne praznike, pripadnici bošnjačke-muslimanske vojske nisu baš nikoga štedeli. Milosti nisu imali čak ni prema tek rođenoj djeci ali ni prema nepokretnim starcima od kojih su neki bili u desetoj deceniji života. Žene i djevojke su zlostavljane i okrutno mučene, svjedoče iz udruženja žrtava.

Prema posljednjim revidiranim podacima najmlađa registrovana žrtva stradala na području Srednjeg Podrinja je upravo Mirjana Petrović. Mirjana je teško ranjena u dobro poznatom napadu muslimanskih snaga pod komandom Nasera Orića na srpsko selo Loznička Rijeka (MZ Bjelovac) koji je izveden na veliki praznik Vidovdan 28. juna 1992. godina a od zadobijenih povreda je preminula u bolnici u Šapcu. 

Iz nepoznatih razloga ime malene Mirjane nije nikada spomenuto pa su tako i dimenzije počinjenog zločina značajno umanjene. Njenog imena nema ni na spomen ploči u Bjelovcu, ali ni u nedavno otvorenoj spomen sobi u ovom mjestu. Njenog imena / slike nema čak ni u gradskoj spomen sobi. Ipak, njen otac je dao izjavu nadležnim organima a Republički centar iz Banjaluke potrudio se da stradanje nevine djevojčice otrgne od zaborava. 

MZ Bjelovac je više puta napadnut od strane muslimanskih vojnika iz Srebrenice a u stravičnom vidovdanskom masakru 1992. život je izgubilo trinaestoro mještana, dok je više od dvadeset teže ranjeno. Spaljene su brojne kuće i objekti, a imovina Srba je opljačkana.

Razularene bande orićevih vojnika upale su u selo i počinile težak zulum. U svojoj kući je mučena pa okrutno ubijena 16-ogodišnja djevojčica Verica Filipović a tom prilikom je snajperom ubijen i njen otac Živan. Majka Živana uspjela je da preživi ali je ispričala kako su joj orićeve snage tada ubile muža, brata, šesnaestogodišnju kćer, pet sestrića i brojne druge rođake. 

U napadu orićevih vojnika tog dana je teško ranjena malena Mirjana Petrović. Njen otac Dušan ispričao je: "Dana 28. juna 1992. muslimani su izvršili snažniji napad na Bjelovac i Loznicu i tom prilikom je od detonacija moje najmlađe dijete Mirjana, staro tri mjeseca, dobilo teže ozlijede uha i slušnog sistema zbog čega sam je vodio u Šabac na liječenje ali je dijete od ovih posljedica poslije sedam dana umrlo. Prilikom napada muslimanskih snaga na Bjelovac ubijeno je osmoro mještana a devet je ranjeno. Učestvovao sam u izvlačenju žrtava...".

Tada je mučki ubijena i Jelena Stojanović (39) majka šestoro djece, a doslovno su izmasakrirani i supružnici - invalid Srećko Milovanović (49) i njegova supruga Jovana Milovanović. Najstarija žrtva je bio Miloš Stojanović (80) koji je preminuo od posljedica ranjavanja.

Ukupan broj žrtava u Bjelovcu (1992-1993) iznosi 110 izgubljenih života. Mnoge žene su silovane i zlostavljane pre samog čina likvidacije a broj zatočenih, ranjenih i unesrećenih je višestruko veći.  U ovom mjestu muslimanske snage su do kraja 1992. godine ubile 110 ljudi, oba pola i svih starosti. Najmlađa žrtva je bila tromjesečna Mirjana, dok su najstarije bile Dostana Matić od 90 godina i Zlata Jovanović od 87 godina. Ubijeno je sedmoro djece, a trideset i četvoro je ranjeno ili je prošlo logorske torture!

Tužno je što se ime malene Mirjane nigde i nikada do sada nije spomenulo. Tek što je počela da živi a njene snove ugasili su okrutni monstrumi. I ti zločinci danas se slave kao "heroji", o tim okrutnim djecoubicama koji su snagu iskazivali nad nepokretnim staricama i tek rođenim bebama govori se kao nekakvim "žrtvama genocida", njima se odaje pijetet na državnom nivou, klanjaju im se iz raznih dijelova svijeta. Međutim, ćuti se o masovnim pokoljima koje su mnogo pre famoznog jula 1995. izvršili isti ti muslimanski vojnici.

U centru Bratunca treba postaviti spomen ploču u znak sjećanja na tromesečnu Mirjanu Petrović kao znak i opomena da se ovakvi okrutni zločini više nikada i nikome ne ponove. Zaslužila je Mirjana i da neka ulica u gradu ponese njeno ime. Ako se već u Federaciji BiH ulice i trgovi nazivaju po muslimanskim vojnicima izginulim u Srebrenici, ako se iscrtavaju murali u znak tih istih vojnika ili njihovih majki, onda svakako i nevina srpska djeca zaslužuju isti tretman. 

Pozivamo gradske i opštinske vlasti da podignu prikladnu spomen ploču-obilježje u čast malene Mirjane, najmlađe žrtve genocida, koje bi postalo trajni memorijal gde bi se okupljali učenici osnovnih i srednjih škola ali i svi drugi građani Republike Srpske i gdje bi se održavali istorijski časovi i na temelju činjenica i argumenata učilo o burnoj prošlosti podrinjskih Srba. 

Žrtva vidovdanskog zločina - učenica Verica Filipović /16/

Žrtva vidovdanskog zločina - Јеlena Stojanović /39/, majka šestoro dece