STUDENTSKI PROTESTI: NEMA SVEĆA ZA SRPSKE ŽRTVE KRAVICE I BRATUNCA!

BEOGRAD, SRBIJA - Upalili su proteklih dana  studenti i svi oni koji ih podržavaju sveće za žrtve pada nastrešnice u Novom Sadu, upalili su sveće i za žrtve ubijene na Cetinju, i za žrtve zločina u Zagrebu. Upalili su studenti i oni koji ih podržavaju širom Beograda, Novog Sada i drugih gradova Srbije čak i sveće za muslimanske žrtve rata iz Srebrenice iz 1995. godine.

Međutim, na žrtve Kravice i Bratunca su zaboravili! Ili jednostavno nisu želeli da im odaju poštu i pomole se za njihove nevine duše. Valjda, nije "in" pominjati srpske žrtve!

Podsećamo, juče je služen pomen za 163-oje ubijenih srpskih civila srpskog sela Kravica u opštini Bratunac koji su ubijeni 1992. i 1993. godine. Među žrtvama je bilo jedanaestoro dece. Čak 49 meštana ubijeno je u samo jednom danu - na pravoslavni Božić 7. januara 1993. godine, kada su muslimanske snage pod komandom Nasera Orića napale ovo srpsko selo i počinile pokolj.

Šta je razlog ignorisanja ovog strašnog zločina? Da li mladi studenti i aktivisti samo nisu želeli da uvrede svoje bošnjačke kolege iz Sarajeva koje su došle da ih podrže u protestima a koje srdačno slave Nasera Orića kao heroja? Ili jednostavno nemaju empatiju prema porodicama ubijenih Srba? 

Poznato je da je veliki broj tih studenata i aktivista koji ovih dana šetaju gradovima Srbije učlanjen u brojne nevladine organizacije koje zdušno podržavaju iste te proteste a koje nažalost godinama aktivno negiraju i relativizuju zločine nad Srbima u Bratuncu i Srebrenici. 

Umesto da su danas poneli fotografije 72-oje ubijene srpske dece, umesto da su pružili podršku silovanim srpskim ženama iz Kravice, Skelana, Bjelovca i drugih razorenih sela širom srebreničke regije, studenti i aktivisti su se jednostavno napravili ludi. Baš kao i levo, liberalno orijentisani mediji koji ih podržavaju a koji su takođe prećutali godišnjicu masakra u Kravici i ponovo veličali Orića, te muslimanske vojnike postradale u julu 1995. godine.

MASAKR U KRAVICI

Najmlađa žrtva muslimanskog terora bio je četvorogodišnji Vladimir Gajić koji je ubijen tokom izbeglištva 1993. u Bratuncu, dok je najstarija bila nepokretna starica Mara Božić, stara 89 godina koju su muslimanski vojnici zapalili u porodičnoj kući.Nastavljajući etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja upale su na pravoslavni Božić 1993. godine u Kravicu, gde su zverski ubile 49 meštana, od kojih se sedmoro vode kao nestali. Muslimanski vojnici nisu imali milosti ni prema ženama, ni prema nepokretnim starcima a nisu bila pošteđena čak ni deca. Gotovo sve žrtve su ubijene nakon zarobljavanja i stravičnih tortura. Osim pripadnika 28. divizije tzv. Armije BiH u masakru su učestvovali i brojni muslimanski civili, žene i maloletnici. Neki članovi i članice udruženja bošnjačkih žrtava više puta su se javno tokom gostovanja u emisijama hvalili kako su 7. januara 1993. učestvovali u napadu na Kravicu ali i na ostala srpska sela. Međutim, odbijaju da kažu gde su masovne grobnice i posmrtni ostaci ubijenih srpskih žena, civila i zarobljenika. 

Muslimanski vojnici na čelu sa komandantom Naserom Orićem, ratnim zločincem, sa namerom su organizovali zločin baš na ovaj veliki hrišćanski praznik jer su pretpostavljali da će meštani biti zauzeti obeležavanjem praznika i da neće pružati otpor. Jedini cilj napada na Kravicu bilo je istrebljenje srpskog civilnog stanovništva. Sve žrtve su bili sasvim obični ljudi - seljaci, zemljoradnici, domaćice, penzioneri...nije tu bilo nikakve organizovane vojske niti brigade, reč je o civilima koji su bili prinuđeni da brane svoje živote, zatim živote nejači (žena, dece i staraca) i svoja ognjišta koja su bila napadnuta. Među 49-oro ubijenih je bilo 25 civila, dok su 24-oro bili branioci sela. Veoma je licemerno i nezahvalno govoriti o ovih 24-oro stradalnika kao o vojnicima jer ove žrtve nisu stradale u borbama već su masakrirani na kućnom pragu. To su bili takođe civili - zemljoradnici, poljoprivrednici, učitelji koji su pod pretnjom istrebljenja i genocida bili prinuđeni da uzmu oružje u ruke kako bi  odbranili sebe i nejač od agresora.

Ljubinki Gajić iz Kravice su muslimanski ekstremisti ubili supruga Stanka i četvorogodišnjeg sina Vladimira, a tokom rata je ostala i bez brata i velikog broja rođaka. Živani Pavlović te 1993. zlikovci Nasera Orića su ubili sina Mikajla (11 godina) i ćerku Miladu (17 godina) a na samom početku rata na kućnom pragu joj je ubijen i suprug. Teška je i priča Milice Nikolić koja je te kobne 1993. godine ostala bez supruga Duška i šestogodišnje ćerke Biljane. U napadu na MZ Kravica ubijena je i četvoročlana porodica Mlađenović: Petar, njegova supruga Savka i njihova dva sina Dragan i Anđelko (27) kojem su odsekli glavu i nosili je kao trofej po Srebrenici. Cviji Živanović su zarobili i masakrirali maloletnog sina Milovana, a potom su ubili i njegovog oca kada je pošao da ga potraži. 

    
Toga dana kada je trebalo da Srbi obeleže najradosniji praznik – rođenje Isusa Hrista, celo selo je zavijeno u crno. Selo je opljačkano i zapaljeno je 688 srpskih kuća na širem području Kravice, oko 2.000 pomoćnih i 27 društvenih objekata. Oko 1.000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini izbegavši sigurnu smrt. Bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dete. Obdukciju ubijenih civila radio je tim na čelu sa istaknutim patologom Zoranom Stankovićem koji je još tada konstatovao stravične povrede kod svih žrtava. Malo ko je stradao samo od metka. Gotovo sve žrtve su mučene i zlostavljane pre smrti. Oko polovine žrtava, uključujući žene i starce, ubijeni su tako što su im nakon mučenja odsečene glave. To je inače bio ritualni metod ubijanja koji je za bošnjačke vojnike tada imao simbolički karakter a taj metod ubijanja su bošnjačke fašističke jedinice  primenjivale još tokom Drugog svetskog rata. 

Napad na Kravicu bio je samo jedan u nizu dobro organizovanih vojih pohoda par hiljada naoružanih "orićevaca". Nakon Blječeve, Lozničke Rijeke, Zagona, Krnjića, Zalazja, Magašića, Hranče, Podravanja, Fakovića, i Bjelovca, u crno je zavijena i Kravica. Prema rečima nekih preživelih svedoka, nije poznato da li je bilo silovanja ali su mnoge žene mučene, zlostavljane i šamarane. Vrisci i jauci zarobljenih žena i starica su odjekivali kilometrima. Neke su posle napada pronađene zaklane, a neke se i danas vode na evidenciji nestalih lica. Nepokretnu Tankosavu Stevanović /54/ muslimanski vojnici su zarobili da bi je nakon strahovitih tortura usmrtili. Patolog je utvrdio 17 ubodnih rana na njenom telu koje su nanete oštrim predmetom, nožem ili mačetom. Ljubica Božić je ispričala medijima kako su joj muslimanski vojnici ubili supruga Stevu nedaleko od porodične kuće, dok su njenu nepokretnu svekrvu Maru Božić /89/ živu zapalili nakon mučenja. Njeni posmrtni ostaci identifikovani su tek 2006. na zgarištu zapaljenog doma. Na listi nestalih i dalje se nalaze Nevenka Đukanović /46/ i Vidosava Trišić /45/ koje su zarobljene u svojim kućama dok su najverovatnije pripremale božićnu trpezu. Nevenkina sestra je čula priče kako su nesrećnoj ženi nakon zlostavljanja orićevi vojnici odsekli glavu. Radojka Filipović, neumorni borac za prava žrtava i iskreni borac za istinu, inače predsednica Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila opštine Bratunac, izgubila je tokom rata veliki broj članova uže i šire familije. U Bjelovcu su joj ubijeni suprug, svekar i brojni rođaci a u Lozničkoj Rijeci muslimani su joj ubili nekoliko rođaka među kojima je bila i Verica Filipović, devojka od nepunih 17 godina. U Kravici su muslimanski zločinci ubili Radojkinu baku Krstinu /81/ i deku Negoslava Erića /80/ koje su nakon torture zapalili u sopstvenoj kući. Ljubica Obačkić /75/ je  brutalno ubijena u porodičnoj kući tako što su je izboli nožem u njedra a brojne povrede registrovane su i na glavi. Mitruša Bogičević ranjena je pred svojom kućom a u krvavom napadu ubijeni su joj suprug Slobodan i sin Novica, dečak od samo petnaest godina. - Ja sam izgubila muža na kućnom pragu. I sin mi je bio ranjen, a izumro je pored mene na nosilima. Ja sam ranjena kroz obe noge. Mene su odvezli u bolnicu, a njega na groblje, da ga sahrane... - rekla je ova žena.  Radmilu Lukić /54/ su muslimanski vojnici prvo izmasakrirali pa njeno telo bacili životinjama a u napadu su ubijeni i Radenko Radović /18/, Drago Lazić /80/, Vladimir Stojanović /79/, Milo Jokić /68/, Vaso Nikolić /73/, Radoje Pavlović /60/, Mitar Nikolić /66/, Risto Popović /73/, Krstivoje Đukanović /60/, Novak Simić /60/ i mnogi drugi. 

Među žrtvama Kravice su i trudnica Ljiljana Ilić Lončarević koju su rasporili orićevi borci, kao i dvanaestogodišnja Zorica Božić, ubijena u izbeglištvu kao i šestogodišnja Biljana Nikolić koja je ubijena sa ocem dok je brala jagode.