Tokom posljednjeg odbrambeno-otadžbinskog rata i agresije na srpski narod u periodu od 1991. do 1996. godine život je izgubilo najmanje 883 djece srpske nacionalnosti. Ovaj podatak nažalost nije potpun a informacije o stradaloj djeci se aktivno prikupljaju i dopunjuju iz dana u dan. Nedužna djeca ubijana su uglavnom vatrenim i automatskim oružjem - pištoljima, snajperima, lovačkim puškama (npr. tokom napada muslimanske armije na srpska sela), zatim prilikom granatiranja civilnih ciljeva ali i u muslimanskim logorima i kazamatima. Ipak, možda i najtraumatičnije od svega jeste podatak da su brojna djeca ubijena masakriranjem tj. hladnim oružjem. Riječ je o ritualnim mučenjima i ubistvima koje je muslimanska tzv. Armija BIH redovno sprovodila tokom posljednjeg rata tokom kampanje etničkog čišćenja i stvaranje "čiste muslimanske države".
Za monstruozno ubistvo dvanaestogodišnjeg dječaka Slobodana Stojanovića iz Drinjače kod Zvornika, kojeg su u ljeto 1992. zarobili i ubili vojnici Nasera Orića čula je čitava domaća pa čak i svjetska javnost. NJega su okrutno mučili pa sakatili muslimanski vojnici u čemu je najviše prednjačila Elfeta Veseli koja je na kraju i ubila malenog Slobodana samo zato što je bio Srbin i pravoslavac. Imao je brojne povrede po glavi i tijelu, a na njegovom stomaku bio je urezan krst. Zadnja nada roditelja utihnula je 1993. kada je njegovo tijelo nađeno u masovnoj grobnici. Elfeta je osuđena na 13 godina robije a Orić i drugi krvnici nikada nisu odgovarali za ovaj i druge zločine.
Ipak, prećutana je ostala činjenica da su Slobodanovu sudbinu doživjela i brojna druga srpska djeca širom Bosne i Hercegovine. Među njima je maleni Darko Koroman koji je zvjerski mučen pa izmasakriran hladnim oružjem (nožem, mačetom) 9. oktobra 1992. u selu Podgrab, opština Pale. Darko je skončao mučeničkom smrću sa majkom i još dvoje srodnika, a njegova sudbina ostala je zaboravljena i nedovoljno medijski ispraćena.
Darko Koroman rođen je 19. februara 1979. u sarajevskom naselju Centar a živeo je u naselju Dobrinja zajedno sa ocem Vojislavom, majkom Stojkom i bratom Draganom. Ubijen je u trinaestoj godini života u mjestu Podgrab (Pale) gdje su Koromani izbjegli po izbijanju ratnih sukoba kako bi se zaštitili od muslimanskog terora.
Toga dana 9. oktobra 1992. muslimanski teroristi izvršili su napad na srpska sela Mrakanj i Srednje, inače dva mjesta koja su bila naseljena civilima i izbjeglicama iz drugih krajeva. Ova mjesta često su napadana od muslimanske vojske i bila su izložena pešadijskoj i artiljerijskoj vatri. Meštani su tako opisali situaciju da su muslimanski snajperisti danonoćno pucali na ljude koji bi pokušali da natoče vodu na obližnjoj česmi zbog čega je život na ovom području bio gotovo nemoguć. U sveopštem napadu teroristi su ubijali sve pred sobom a dok je vodila ovce na ispašu sa nekoliko metaka je usmrćena domaćica Tomka Vukadin /65/ čije je tijelo bilo prepuno rana i povreda. Malenog Darka, njegovu majku kao i još dvoje rođaka zarobili su muslimanski vojnici i odveli u jednu od muslimanskih kuća gdje su bili zlostavljani, mučeni i masakrirani. Ovi civili zarobljeni su dok su u obližnjoj šumi brali plodove da bi potom bili odvedeni u tu lokalnu kuću gdje su satima zlostavljani. Prilikom pronalska tijela, lokalni Srbi su zatekli jezive prizore. Tela Stojke Koroman i Kostadinke Grčić /43/ bila su prepuna rana a obe žene su prije smrti teško zlostavljane (po drugim informacijama i silovane). Zaklane su nožem i ritualno mučene. Ubrzo je nađeno i tijelo Petra Grčića koji je mučen i masakriran a zlikovci su mu odsjekli uho i izložili ga nezamislivim mukama. Naročito tešku sudbinu doživeo je maleni Darko kojeg su za života maltretirali i mučili muslimanski ekstremisti. Patolog je konstatovao brojne povrede: "na polovini vrata ispod usne školjke bila je rana duga šest centimetara naneta hladnim oružjem (nožem ili mačetom), presečen veliki krvni sud vratna arterija, odsečeno uho sve do hrskavičavog dela, ogrebotine i posekotine po čelu, amputacija jagodice desnog kažiprsta...".
Brat ubijenog Darka, Dragan Koroman rekao je medijima da je neshvatljivo što niko nije odgovarao za ovaj stravičan zločin nad njegovom majkom i maloljetnim bratom.
- Brat je ubijen nožem u vrat, 13 godina je imao, majka je u 42. godini isto nožem ubijena. To su neljudi uradili jer niko nije u borbi izginuo. Uradile su to komšije muslimani iz okolnih sela iz Prače - rekao je Dragan Koroman.
Predsedjnik Predjsedništva Boračke organizacije Pale Jasna Lazarević Gavrilović istakla je da se na Spasovdan svake godine služi pomen za civile i borce iz Podgraba, Prače i okolnih naselja koji su poginuli u Odbrambeno-otadžbinskom ratu. Gavrilovićeva je naglasila da na ovaj način žele da na mlade naraštaje prenesu kulturu sjećanja na borce koje su svoje živote dali za Republiku Srpsku.
Ona je navela da su na spomen-ploči u Podgrabu upisana imena 91-og civila i branioca koji su ubijeni u proteklom ratu, među kojima je i dvanaestogodišnji dečak Darko Koroman o kojem se nedovoljno govori. - Darko je ubijen 1992. godine u obližnjem selu od muslimanskih zločinaca na naročito svirep i zločinački način“, rekla je Gavrilovićeva i dodala da niko nikada za ovaj zločin nije odgovarao, a o postradaloj deci se i danas ne govori.
Tog 9. oktobra 1992. ubijeno je ukupno 15-oro Srba, meštana. Starac Milija Lučić koji je imao preko sedamdeset godina je zaklan pred svojom kućom. Uz povike "Tegbir" i "Allahu ekber" zlikovci su upali u domove nesrećnih ljudi pa ih masakrirali. Jedan od napadača vikao je "ima podmazanih ražnjeva, samo nam fali Srba". Sva pokretna imovina stradalih je opljačkana, dok je nepokretna imovina razorena i spaljena.
Za ovaj zločin do danas niko nije procesuiran niti osuđen. Tokom muslimanske agresije (1992-1995) na području opštine Pale ubijena su 464 borca Vojske Republike Srpske i 63 civila. Tokom rata na području sarajevsko-romanijske regije ubijeno je i stradalo 181 srpsko dijete u čiju čast je 13. septembra 2018. godine podignuto i osveštano spomen obilježje.
Predsjednica Udruženja porodica poginulih boraca i nestalih civila Sarajevsko romanijske regije Milka Kokot ispričala je da je prema podacima njenog udruženja broj ubijene dece još veći i da je reč o 181-om prekinutom dječijem životu. Ona je za RT Balkan navela da su mnoga srpska djeca stradala u dijelovima Sarajeva pod srpskom kontrolom. Na obilježavanju Dana sjećanja na ubijenu i stradalu djecu Srpskog Sarajeva 11. marta Milka je istakla:
„Godinama organizujemo obilježavanja stradanja srpske djece u Sarajevu, regiji. Po našim podacima, 181 srpsko dijete je poginulo, najviše u Istočnoj Ilidži. Položili smo vijence Milici i Nataši, ja godinama žalim moje stradale, pa sam posebno osjetljiva na sve to. Sva ta djeca ubijena su samo zato što su bila srpska djeca. Potresno je juče bilo gledati svu onu decu, vršnjake Milice i Nataše kako se sa sjetom sjećaju tog stradanja, ubijenih djevojčica. Ja sam moju porodicu izgubila kako je njihova porodica izgubila njih. Voljela bih da nam neko objasni zašto 31 godinu moramo čekati da neko kaže da su djeca ubijena i da su to srpska djeca. Jasno je da su srpska djeca ubijana s razlogom. Dijete je dijete, ma sa koje strane bilo, ali priznaj da su djeca ubijana i na ovoj strani, i nemoj uvek optuživati samo jednu stranu a oni kao ništa nisu uradili. Kad ovo kažem, mislim na muslimansku stranu“, navela je Milka Kokot 11. marta ove godine.
Građani Pala pozivaju gradske vlasti da imenuju neku od centralnih ulica u gradu po Darku Koromanu i da se u gradu postavi prikladna spomen ploča u znak sjećanja na smrt nedužnog dječaka kao opomena budućim generacijama.
Коментари
Постави коментар