SARAJEVO-GORAŽDE: " SRAMNA PODRŠKA MUSLIMANSKIM ZLOČINCIMA, SILOVATELJIMA I UBICAMA SRPSKE DJECE"

Brojne organizacije i udruženja iz Goražda organizuju protestni skup u ponedeljak, 21. augusta od 12 do 13 sati ispred Tužilaštva i Suda Bosne i Hercegovine u Sarajevu. Ovaj skup najavljen je kao skup podrške optuženim pripadnicima muslimanske tzv. Armije BiH  za ratne zločine protiv srpskog stanovništva na području Foče, Čajniča i Višegrada.

Podsetimo, tim tužilaca Posebnog odeljenja za ratne zločine podigao je optužnicu protiv 13 lica, nekadašnjih komandanata i pripadnika takozvane Armije BiH koja ih tereti za ratne zločine nad žrtvama srpske nacionalnosti u mestu Jošanica kod Foče u decembru 1992. godine. U Jošanici je ubijeno 56 civila srpske nacionalnosti, među kojima 21 žena i troje dece od 2, 7 i 10 godina. Mnoge žene su silovane i  zlostavljane pre smrti, žrtvama su odsecane glave i drugi ekstremiteti i bile su podvrgnute ritualnom mučenju. Ranjeno je desetak osoba, a kuće, imovina, poljoprivredni i pomoćni objekti zapaljeni su i uništeni.

U tom zločinu desetak zaselaka u Jošanici potpuno je zbrisano sa lica zemlje. Svedoci ovog masakra kasnije su ispričali da su među žrtvama bili 21 žena i troje dece koji su dan ranije sa roditeljima došli iz Foče na selo kako bi proslavili krsnu slavu. Ubijeni su desetogodišnja Dragana Višnjić, njen tri godine mlađi brat Dražen i dvogodišnja Danka Tanović.

Osumnjičeni se terete još i za masakr u selima oko Čajniča kada je muslimanska vojska masakrirala 24 srpska civila, uglavnom žena i starijih osoba. Najmlađa žrtva je bio trinaestogodišnji Željko Mašić koji je ubijen hicima iz vatrenog oružja i izmasakriran hladnim oružjem. Neki civili su odvedeni u logore u Goražde gde su mučeni i zlostavljani. Ivana Mašić imala je šest godina kada je teško ranjena od strane muslimanske vojske a potom sprovedena u muslimanski logor zajedno sa majkom koja je od tortura i preminula.

Optuženi se terete i za masakr počinjen u selima oko Višegrada 8. avgusta 1992. kada je ubijeno najmanje desetoro srpskih civila a četvoro ranjeni i zarobljeno. Marko Kusmuk tada je ostao bez tetke, supruge i dvojice sinova koji nisu bili vojno angažovani. Štaviše obojica su bila oženjena pripadnicama muslimanske nacionalnosti. Marko je uspeo da preživi a svedočio je ubistvu tetke i supruge koje su mučene, ubijene i zapaljene kao i smrti dvojice sinova koji su okrutno likvidirani. Tog dana zlostavljana je i Stanojka Ičagić koja je potom živa zapaljena zajedno sa svojom teško pokretnom majkom od 90 godine. I Srpkinje koje su tog dana zarobljene bile su mesecima mučene i zlostavljane po muslimanskim logorima.

Protesti najavljeni pred Sudom BiH novi su udarac za porodice srpskih žrtava i poruka da se počine novi zločini u budućnosti, smatraju preživeli Srbi. Srpsko stanovništvo je veoma uznemireno i potrešeno a u naročito teškoj situaciji se nalaze srpski povratnici u Goražde i Federaciju BiH. 

Dragan iz Foče kaže da sećanja na ratni period ne mogu nikako nestati a da te proteste organizuju upravo neosuđeni ratni zločinci ili članovi porodica muslimanskih zločinaca koji su okrvavili ruke u poslednjem ratu: "To je isto kao i u slučaju Srebrenice, o genocidu i optužbama na račun Srba najglasniji su upravo oni koji su 1992. ubijali Srbe, ili njihove supruge, majke koje bi da operu krvave ruke svojih muževa, sinova. Ti protesti imaju  za cilj mobilizaciju najmlađih muslimana, Bošnjaka i pripremu za neki novi juriš na srpska sela. Kako ih nije sramota? Slušam kako ti ljudi iz Goražda govore kako će podržati svoje očeve a ćute da su njihovi očevi te 92. silovali srpske žene i djevojčice, ubijali starce od 90 godina i sad se okupljaju, pružaju podršku najokorelijim zlikovcima iz reda muslimanskog naroda. U Goraždu nijedan Srbin skoro nije ostao živ, spaljivali su ih po kućama , žene silovali i bacali u Drinu, još se mnogi vode kao nestali. Bolje im je da kažu gdje su masovne grobnice srpskih žrtava. Ovaj protest je ništa drugo nego podrška silovanjima i ubistvima, Goražde je puno zločinaca. - govori sa nevericom Dragan.

- Oni koji su 1992. ubijali srpsku djecu, silovali djevojke i žene  masakrirali starce, danas u Federaciji ubijaju svoju djecu, svoje žene, komšije. Takav je slučaj i sa Gradačcem i ovim zadnjim slučajem, to je nažalost plod te nakaradne politike a Sud i Tužilaštvo su saučesnici jer su pustili ubice 30 godina da šetaju slobodno. Zato je Goražde danas grad sa najvećom stopom kriminaliteta, ogrezli su u nemoral, ne može ni ta omladina biti normalna ako znamo da su im očevi i majke zatirali srpske porodice pre samo trideset godina. Kakve su to žene što vode malu djecu na ove proteste, šta im govore da je dobro što su zaklali malu Danku od dvije godine, što su muslimanski mladići  čerečili i silovali žene i starice koje su im mogle majke biti, tamo nema razuma, i u ratu je malo nevinih bilo, znamo  da su Srbe ubijali muslimani i vojnici i i civili, i maloljetnici i žene,,,malo je tamo normalnih, zdravih. Nijedan se nije izvinio.Vjetar u leđa im daju i ona dva majmuna Bećirović i Komšić. Srpska vojska nije nijedno selo spalila u Goraždu, nije zaklala nijednog civila niti dijete, a oni su svih 33 srpska sela sravnili sa zemljom, imali logore, silovali šta su stigli, iživljavali se nad srpskom nejači. Juče se obilježavao masakr u Jabuci gdje su muslimanski vojnici poklali 50 srpskih civila, slijepe i nepokretne starice, djecu žene....I danas takvi zlikovci nešto protestuju, organizuju? I još traže za svoje zločince spomenike u centru Foče, sramota. Treba slikati sve te što dolaze na protest i objaviti negdje, jer oni ako dođu da podrže zločine nad Srbima, spremni su isto to učiniti i doći sutra na moj prag da ponove isto, da mi ubiju dijete, porodicu, mene, moramo biti na sve spremni i znati u svakom momentu s kim živimo. Takvi će šetati normalno po Republici Srpskoj kao da ništa nije bilo, niko nije siguran više. ja nisam čula u svijetu za takav slučaj da se okupljaju i podržavaju zločine nad djecom. I naša je sramota što nijedna ulica ne nosi ime po Danki Tanović ili nekom drugom ubijenom djetetu ili ženi u centru Foče!" - govori uplakana Mila, žiteljka Foče, vidno potrešena nemilim događajima.  

GORAŽDE - GRAD SUMRAKA

Ako se širom čitavog Balkana traži grad koji je prošao kroz najteže, ljudskom umu nezamislive muke, čije su stanovnike zločinci masovno istrebljivali, a žene silovali i podvrgavali najvećem poniženju, ako tražimo grad kojem su ubili dušu i pretvorili ga u sablasnu pustoš, onda je jedan od njih svakako i Goražde.

Teror i genocid u Goraždu je svojom okrutnošču najbolje oslikao fašističke, zločinačke ciljeve režima Alije Izetbegovića i ideje o stvaranju čiste "muslimanske države Bosne i Hercegovine" gde ne bi bilo mesta ni za pripadnike drugih vera i nacija, ali ni za one koji drugačije misle. Upravo iz tih razloga stravičan genocid nad Srbima u Goraždu sa svojim sastavnim dimenzijama kulturocida, ekocida, etnocida, urbicida i elitocida, silovanja, mučenja u koncentracionim logorima smrti, nasilnim proterivanjima predstavlja najefektnije sredstvo za spoznaju muslimansko-bošnjačkog zločina protiv čovečnosti i zločina protiv humanitarnog i ratnog prava. Iako su prve srpske žrtve pale još u aprilu 1992. rat je u ovom gradu počeo 4. maja 1992. kada ujedno počinje organizovano ubijanje i zlostavljanje srpskog stanovništva. Pogrešno je reći da je u Goraždu vođen ravnopravan rat između dve strane. Naprotiv tog maja 1992. jedna (bošnjačka) strana je ubijala, a druga (srpska) je ubijana. Istovremeno, muslimanske snage su od 33 sela gde su živeli Srbi, popalili čak 32. Ostalo je čitavo samo selo Šašići koje je pretvoreno u logor gde su mučeni, zlostavljani i ubijani srpski civili. U Goraždu je formirano čak 19 logora smrti iz kojih je malo ko izašao živ. Upotrebom nezamislivih metoda ubijanja, mučenja, silovanja, proterivanja, rušenja i uništavanja  materijalnih i duhovnih dokaza o postojanju srpskog naroda i uništavanju vrednosti ideje Jugoslavije i jugoslovenskog duha na kojima se zapravo temelji ujedinjena Evropa i civilizovani svet, rušio se jedan grad ali i svi ljudi toga grada. Ubijeno je preko osam stotina Srba, starosti od dve godine do 95 godina.

Dobro organizovane i unaprijed pripremljene, naoružane brojne muslimanske snage ušle su 19. decembra 1992. godine iz pravca Goražda u nebranjena srpska sela. Zvijeri su tom prilikom paleći sve pred sobom, na kućnom pragu dok su se spremali da slome slavski kolač, masakrirale srpske žene, starce i djecu. Mnoge žene i djevojčice su tada silovane.

Boško Višnjić je preživio masakr u Jošanici ali je kobnog dana ostao bez supruge Goje /54/, bez troje djece (dvije kćeri - Ranke /24/ i Zore /22/ i sina Vlatka /20/), bez tašte Stojke /68/ i dvogodišnje unuke Danke. Umro je prevelike tuge 2002. godine. Prema svjedočenjima preživjelih Goju Višnjić su zarobili pa silovali pripadnici muslimanske vojske koji su potom u nesrećnu ženu ispucali više metaka a patolog je utvrdio i da je nesrećna žena bila mučena. Na njenom tijelu konstatovano je više posjekotina i povreda. Prije smrti bila je primorana da gleda smrt svoje djece. Muslimanski vojnici su prvo ubili Gojinog (i Boškovog) sina Vlatka kojeg su mučili pa mu odsjekli glavu motornom testerom. Majka Goja i sestre Zora i Ranka počele su da vrište, a muslimanski vojnici počeli su da ih zlostavljaju.  

Prema izjavi preživelog svedoka, Anđelka Grujičiča, sestre Višnjićke su bile svezane za hrastić, gde su ih muslimanski vojnici silovali a potom im odsjekli prste i usmrtili ih. Tek onda su ubili i Goju. 

Tada su zarobljene Gojina majka Stojka i Gojino (i Boškovo) unuče Danka Tanović koja je imala samo dvije godine. Danka je bila kćer ubijene Zore Višnjić. Muslimanski vojnici su ih poveli ka jednoj šumi zajedno sa njihovom rođakom Olgom Višnjić (kojoj su ubili muža, dvoje djece od 7 i 10 godina, svekra, svekrvu, devera). Starica, žena i djevojčica odvedne su pa nakon mučenja svirepo ubijene.