PRIJEDOR: SЈEĆANJE NA SRPSKE CIVILE I ŽRTVE RATNOG ZLOČINA - PORODICE JOŠ ČEKAJU PRAVDU

U Prijedoru su dostojanstveno obilježena dva datuma - Dan oslobođenja Prijedora u Drugom svjetskom ratu 1942. od fašista i Dan odbrane grada, odnosno 32. godišnjica napada  muslimanskih paravojnih formacija u kojem je masakrirano 15, a ranjeno 26 građana Prijedora - pripadnika MUP-a, vojnika i civila.

Rat u Prijedoru baš kao i u svim drugim opštinama počeo je srpskim žrtvama! U noći između 30. aprila i 1. maja 1992. kako što piše i na samoj spomen ploči u Kozarskoj ulici u gradu, "grupa muslimanskih ekstremista" ubila je dvadesetogodišnjeg mladića Radenka Đapu koji je krenuo na svoj posao. Đapa je bio policajac, uzoran mladić iz čestite porodice koji je svoj posao obavljao na profesionalan i perfektan način. Ubijen je u noći sa više metaka a Drago Bosančić svjedočio je pred Haškim tribunalom da su zločin počinili Muslimani iz mesta Puharska sa ciljem da izazovu međunacionalne sukobe i podignu tenzije. 

Zločini su usledili munjevitom brzinom pa su već 22. maja 1992. muslimanski vojnici ubili i ranili šestoricu mladića, Srba i Hrvata, pripadnika JNA kod mesta Hambarine. Ljudi su se vraćali svojim kućama, nisu dali nikakvog povoda da bi ekstremisti otvorili vatru na njih i počinili masakr. Hambarine su i u Drugom svjetskom ratu ostali upamćeni pa mjesto fašističko uporište. Tog 30. maja 1992. započeo je sveopšti napad na Prijedor i njegove građane.

Naoružani svim mogućim naoružanjem muslimanski vojnici iz okolnih sela krenuli su u svoj krvavi pir i osvajački pohod. Krenuli su na nedužnu srpsku najač - žene, djecu i starce koji su obavljali uobičajene poslove ne sluteći šta im se sprema. Pucali su ekstremisti na sanitetsko vozilo, na ljude koji su prevozili hranu, na kuće i stanove, svjedočiće preživeli. U besomučnom napadu muslimanskih formacija ubijeno je 18, a ranjeno 26 građana Prijedora. Najmlađa žrtva je bio Igor Knežević, dječak od sedamnaest ipo godina. Igor je jedna od prvih žrtava među djecom u ovom gradu. Kako navodi SRNA, svjedoci su ispričali da su muslimanski ekstremisti najpre ranili maloljetnog Igora a potom ga zarobili i zaklali u zaseoku Zajednice. 

Tokom posljednjeg rata (1992-1995) na području prijedorske regije, koja osim grada Prijedora obuhvata i tri susjedne opštine, ubijeno je preko pet hiljada građana srpske nacionalnosti. Za vrijeme ratnih sukoba, ovdje je nestalo 750 srpskih civila i boraca, a danas se za telima 135 žrtava još uvek traga. Svakog 15. septembra u centru Prijedora se polaganjem venaca ispred centralnog spomen-obilježja obeležava  Dan nestalih i poginulih Republike Srpske. - U Republici Srpskoj još uvijek se traga za 1.651 nestalim borcem i civilom, Nakon proteklog rata u Prijedoru se i danas traga za 135 nestalih boraca i civila. Nažalost, kako radi Institut za nestala lica BiH, nema neke nade, rekla je prošle godine Zdravka Karlica, predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Prijedor. 

Grad Prijedor uspješno je  odbranjen 30. maja 1992. od muslimanskih  paravojnih formacija koji su izvršili napad na grad sa namerom da ponove scenarije iz Goražda, Konjica i ostalih bosanskohercegovačkih gradova gdje je samo par dana ranije srpsko stanovništvo prognano, zatočeno u logore i u velikoj meri istrebljeno. Grad je odbranjen ali okolna prijedorska sela i zaseoci nisu bila tako zaštićeni.  

Jako je važno poštovati i uvažavati svaku žrtvu. Dužni smo iskazati pijetet prema svakoj ubijenoj, poginuloj i nevino stradaloj osobi bilo da ona pripada srpskom, hrvatskom, bošnjačkom narodu. Neophodno je osuditi svaki ratni zločin jer žrtva nema nacionalnost, baš kao što je nema ni zločinac. 

Od velikog je značaja jednako uvažavati bol svakog roditelja kojem je oduzeto ono najsvetije i najvažnije. U avgustu i septembru 1992. godine na više lokacija u Prijedoru i Kozarcu počinjeni su gotovo identični zločini. To se desilo u mestima Lamovita, Kozaruša, Podgrađe i Zecovi. Žrtve bi najčešće bile ubijene vatrenim oružjem nakon čega bi počinioci zapalili njihova tela u cilju prikrivanja zločina. U Lamovitoj su 27. avgusta pripadnici muslimanske vojske ubili civile Stojana Janjića (44) i Marka Dakića (55). Ovi civili su ubijeni sa leđa dok su se vozili na traktoru. Zločinci su nakon počinjenog masakra  zapalili tela žrtava zajedno sa traktorom. Odmah potom dana 29. avgusta 1992. usledio je strašan zločin u mestu Podgrađe. 

Prema podacima IDC iz Sarajeva, tokom trajanja odbrambeno-otadžbinskog rata, ubijeno je 933 Prijedorčana srpske nacionalnosti. Najmlađe žrtve su bili Bojan Tubić, novorođenče Željke i Miroslava, koje je poživelo samo devet dana da bi 28.05.1992. preminulo u porodilištu u Banjaluci zbog nedostatka kiseonika usled muslimanske blokade. Prema podacima DIC "Veritas", među najmlađim registrovanim žrtvama na području Prijedora je i dvomesečna beba Andrijana Škorić koja je ubijena / stradala u avgustu 1995. godine. Najstarije žrtve su bile starice Stana Polić i Mara Sladović, stare po 93 godine, kao i Danica Draguljica koja je imala 92 godine. Na području čitave Prijedorske regije do danas nisu pronađeni posmrtni ostaci 135 Srba, od čega 83 civila i oni se od završetka rata vode kao nestali. 

Za zločine nad srpskim civilima u Prijedoru, trojica pripadnika Armije BiH su osuđeni na ukupno 31-u godinu zatvora. 

STAROG BOŽU ŽIVOG ZAPALILI, SNJEŽANA PUKIM SLUČAJEM PREŽIVELA MASAKR

Civil Inđić Božo, penzioner od sedamdeset godina, postao je žrtva najbrutalnijeg terora i zverskog, sadističkog mučenja. Preživeo je Božo sve patnje Drugog svetskog rata, teror fašista i nacista, glad, logore, ali je mučeničkom smrću skončao tokom ovog poslednjeg građanskog rata. U njegovu kuću su u noći između 29. i 30. avgusta 1992. upali naoružani muslimanski ekstremisti koje je predvodio izvesni Muhamed Kusuran zvani Kole. Zapaljen je veliki broj srpskih kuća i objekata a u jednoj od njih mučki je ubijen Božo.

- Otac je prethodno vezan, pa zapaljen živ, jer nema tragova ranjavanja. Na imanju smo imali osim kuće i kačaru, sušaru, dvije staje, i sve je izgorijelo. Ostali su samo šupa, svinjac i kokošinjac. Sa jednom stajom su izgorijele i ovce. - svedočio je Rade Inđić, čija je ispovest objavljena i u "Crnoj knjizi" Miroslava Toholja. Stari Božo uvek je bio dobar sa svima, za života je pomagao ljudima, bio je tu za svakoga. Pomagao je i muslimanima, sa mnogima je bio i prijatelj. Ljudi su ga voleli, cenili i poštovali. Njegova smrt odjeknula je Prijedorom kao bomba i svi su tada žrva može postati bilo ko. Veliki strah se tada uvukao među Prijedorčane, te niko nije smeo izaći iz svojih kuća. Taj kobni dan samo igrom slučaja je preživela Snježana Cvetojević koju su ekstremisti pokušali da ubiju zajedno sa njenom starom majkom Stojankom. Na njen kućni prag te letnje noći došli su muslimanski vojnici sa namerom da ubiju. Ona je tog dana bila sa svojom majkom u porodičnoj kući kada su začuli pucanje i dreku.

- Iznenada nas je probudio rafal iz automatske puške u prozor, tačno u toj sobi u kojoj smo spavale. Staklo se sve po nama rasulo..mi smo odmah ustale, a oni su govorili: "Ustajte, izlazite majku vam srpsku..". Opkolili su kuću i nešto su galamili što je građa u dvorištu pa zbog toga ne mogu da provale kroz prozor. Oni su galamili i psovali, stali su razvaljivati željezna vrata da uđu u kuću. U tom momentu mama me je uhvatila za ruku i gurnula me da izađem kroz prozor sa druge strane kuće..Tada su oni ušli u kuću i čula sam kako psuju kuda smo mogle da pobegnemo..Naša kuća i kuća Bože Inđića bile su u velikom plamenu. Kada su primijetili da bježimo, pucali su na nas.

Mirsad Ahmetčehajić, u svojoj izjavi je naveo kako je zbog granatiranja pobegao u šumu sa porodicom. - Bio sam u grupi sa još tri muškarca, i tokom boravka u šumi sretali smo i druge grupe. Tu sam čuo da je ubijen Božo Inđić, ali ne znam zašto bi ga neko ubio jer je bio dobar čovjek, rekao je Ahmetčehajić.

Istog dana zverski i okrutno je ubijen civil Ostoja Baltić /36/ kojeg su muslimanski paravojnici najpre pokosili rafalima u fići a potom njegovo telo zapalili zajedno sa vozilom. Svedok Ljuban Lukić, koji je radio kao policajac u Kozarcu, kazao je da je Baltić bio kod njega u kancelariji i da se, 20 minuta nakon što je otišao, čula pucnjava. - Nisam ništa slutio jer se tih dana dosta pucalo. Drugi dan kada sam došao na posao, zatekao sam Gojka Baltića, oca od Oste, koji je rekao da mu se sin nije vratio kući. Tada je došao jedan policajac i rekao da je na putu vidio zapaljenog fiću, ispričao je Lukić.

Prema njegovim riječima, on i dva policajca su tada otišli do puta i pronašli zapaljeni automobil. - Unutra smo vidjeli tijelo Ostoje, bilo je u potpunosti izgorjelo. Kasnije sam čuo da je Gojko pričao sa Hamdijom Bešlagićem i da mu je on priznao da je to uradio, istakao je Lukić. Na suđenju Muhamedu Kusuranu je svedočila Kristina Baltić, supruga ubijenog Ostoje Baltića, koja je navela da se njen suprug jedan dan nije vratio sa posla. - Drugi dan su svekar i neke komšije otišle da ga traže. Kad su se vratili, rekli su da je ubijen i zapaljen u njegovom ‘fići’. Po selu se pričalo da je to uradila neka grupa muslimana na čijem čelu je bio neki Kolo, istakla je Baltić.

U tom periodu na području Prijedora i Kozarca počinjen je niz ubistava i zločina nad srpskim civilima koja su izvršena na identične i veoma slične načine što potvrđuje činjenicu da su organizatori i počinioci bili isti ljudi. Među prvim civilnim žrtvama bio je Dotlić Stojan iz mesta Končari, kome su muslimanski vojnici provalili u kuću u noći između 3. i 4. avgusta 1992. godine i naneli mu dve rane nožem u predelu vrata i levog ramena koje su bile smrtonosne. Istoričar Boris Radaković u svom tekstu "Gugl i hronologija zločina u Prijedoru" navodi kako je polovinom istog meseca u ulici Stari grad br. 175. u kući jedne muslimanske porodice likvidirano najmanje sedmoro članova ove ugledne familije i to samo zato što je na kući pisalo "Ova kuća je pod zaštitom JNA" ali i zbog činjenice da su neki članovi ratovali na strani JNA, te su okarakterisani kao "izdajnici" od strane svojih sunarodnika.

BOL MAJKE KRSTE: "OSTALA BEZ MUŽA, SINA, ZETA, ROĐAKA I PRIJATELJA"

Među onima koji su ostali bez najbližih članova je i majka Krsta Baltić, srpska heroina, a istovremeno skromna i poštena žena. Ova žena tokom posljednjeg rata ostala je bez supruga, sina, zeta i velikog broja rođaka i prijatelja. Veliki dio rodbine ubijenoj je i tokom Drugog svjetskog rata. Njeni najbliži ubijeni su kao civili i žrtve ratnog zločina. Na svom kućnom pragu. U svom gradu. Sin Blagoja imao je samo trideset godina kada je mučki i svirepo ubijen u napadu bošnjačkih paravojnika. Nema čovijeka u Prijedoru koji nije čuo za ime velikog Blagoje Baltića. Bio je zaposlen u gradskoj bolnici a o njemu i njegovoj porodici i danas svi imaju samo one najljepše riječi i pohvale. Pamte ga kao izuzetnog čovijeka, dobroćudnog i uvijek spremnog da pomogne ali i kao profesionalca u svom poslu koji je svaki zadatak znao da odradi na najbolji način. Kao i svi zaposleni u Opštoj bolnici, i Blagoja se trudio da svoj posao obavlja maksimalno dobro. 

Ime Blagoje Baltića i danas se u Prijedoru ali i u čitavoj bosanskoj krajini izgovara sa velikim poštovanjem i uvažavanjem.  Blagoja je bio zaposlen kao medicinski tehničar u opštoj Bolnici u Prijedoru a ubijen je tokom juna 1992. tokom strahovitih napada na grad i okolinu. Njegovo ime uklesano je na spomen ploči koja je 1996. postavljena u atrijumu bolnice. Uklesano da nas večno podsjeća na humana dela ovog čoveka ali i da nas opominje na strašna razaranja koje rat i sukobi donose. 

Ubijen je početkom juna 1992. u Kozarcu kao žrtva ratnog zločina koji su počinili pripadnici Zelenih Beretki, muslimanske paravojne formacije u okviru tzv. Armije BiH. Zločinci naoružani automatskim puškama, pištoljima i svakakvim naoružanjem od kojih je možda i najopasnije bila mržnja prema svemu što je srpsko, izletjeli su kobnog dana na ulicu i sasuli nekoliko rafala u Blagoju i njegovog zeta Zdravka Lukića (36) i rođaka Boška Bucala. Od zadobijenih povreda nedužni ljudi su preminuli na licu mesta.  

Plakao je tada čitav grad a stotine ljudi odalo je počast svojim tragično preminulim sugrađanima. Tu nesreći nije bio kraj jer su zločinci nešto ranije u maju 1992. ubili i Blagojevog oca Boška, civila, penzionera od 60 godina i to na  kućnom pragu. Učinile su to prve komšije Bošnjaci. Starina Boško, penzioner, ubijen je na samom početku rata kao civil, na svom ognjištu. Zlikovci su došli na tuđi kućni prag i sasuli nekoliko rafala u nedužnog čovijeka. Nije imao ni prut da se odbrani. Nije ni očekivao napad, vjerovao je komšijama. 

Ispio je Boško tog proljećnog dana jutarnju kafu ne sluteći da će mu ona biti posljednja u životu. Miran i skroman, a opet uvijek vedar i prijatan čovijek doživio je strašnu, užasnu sudbinu. Krsta kada vide supruga ubijenog umalo se nije onesvjestila. Plakala je i jaukala na sav glas, pitajući se neprestano "zašto?!". Nedugo potom zlikovci joj ubiše i sina i još rođaka. Kao da su pošto-potom odlučili da ovoj ženi zagorčaju život i završe ono započeto još 1941. godine. Kako je majka sve to podnela, kako je junačko srce u grudima sve to izdržalo? Ko će to znati, ostala je živa da svjedoči, da im ima ko svijeću upaliti...

Tako je Krsta Baltić ostala i bez sina i bez supruga i zeta ali i bez mnogobrojnih rođaka i prijatelja. - Čovjek mi ubijen pred kućnim pragom, gdje je taj orah. A sina su mu ubili dolje u zasjedi, zajedno sa zetom i šurakom. - ispričala je još davno pretužna majka Krsta novinarima Alternativne televizije.  Skrhana bolom jedva je izašla pred kamere. Nije imala snage više šta reći. Nije ni bilo potrebno. Njene suzne, uplakane oči govorile su više od svega..

Pozivamo boračke organizacije i udruženja žrtava iz Prijedora da otvore spomen sobu gdje bi bile postavljavljene fotografije srpskih civila - žena, staraca i djece, kao i ratnih zarobljenika koji su ubijeni i stradali u opštinama Prijedor, Sanski Most, Krupa na Uni, Ključ, Novi Grad od 1992. do 1995. Tu bi trebalo postaviti i slike žrtava čije porodice žive u Prijedoru nakon egzodusa kakav je slučaj sa brojnim srpskim porodicama iz Hrvatske a trebalo bi u toj spomen sobi postaviti i svjedočenja logoraša i silovanih Srpkinja, te masovnih grobnica i razorenih pravoslavnih svetinja iz ovih pet opština.  

PRIJEDOR - CIVILNE ŽRTVE I ŽRTVE RATNOG ZLOČINA

Republički centar za istraživanje rata i ratnih zločina iz Banjaluke, zatim DIC VERITAS kao i IDC Sarajevo objavili su popis srpskih žrtava iz Prijedora koji su smrtno stradali od 1992. do 1995. u ovom gradu ili u BiH. Civili su stradali na različite načine i pod različitim okolnostima:

Radenko Đapa 1972 - prva žrtva rata u Prijedoru, ubijen u noći 30. aprila 1992. u Kozaračkoj ulici sa četiri metaka u leđa i jednim u glavu. Drago Bosančić svedočio je pred Haškim tribunalom kako su zločin počinili pripadnici muslimanskih paravojnih formacija i Puharske sa ciljem da izazovu sukobe ali niko nije priveden pravdi.  

Radovan Milojica - ubijen 22. maja 1992. u putničkom, civilnom vozilu dok se vraćao svojoj kući od strane naoružanih muslimanskih vojnika kod mesta Hambarine. Tom prilikom ubijeno je i ranjeno šestoro Srba i Hrvata koji su krenuli na kućni odmor 

Rade Lukić -  ubijen 22. maja 1992. u putničkom, civilnom vozilu dok se vraćao svojoj kući od strane naoružanih muslimanskih vojnika kod mesta Hambarine. Tom prilikom ubijeno je i ranjeno šestoro Srba i Hrvata koji su krenuli na kućni odmor 

Bojan Tubić 19.05.1992 - novorođenče iz Prijedora, preminulo 29.05.1992. u porodilištu u Banjaluci zbog nedostatka kiseonika usled muslimansko-hrvatske blokade. 

Igor Knežević 1974 -  učenik, živeo sa porodicom u Prijedoru. Zarobljen je u naselju Zajednice (Prijedor), mučen pa izmasakriran 29.05.1992 od strane naoružanih muslimanskih vojnika – pripadnika Zelenih Beretki i drugih paravojnih formacija pod komandom Slavka Ećimovića. Tada je ubijeno 18, a ranjeno 26 građana Prijedora.

Nada Borojević 1942 - rođena i živela u Prijedoru, ubijena je 18.09.1995 u mestu Poljavnice od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika koji su je mučili pa u nju ispalili nekoliko metaka u glavu i grudi 

Marko Dakić 1937 - civil, ubijen 27.08.1992. u mestu Lamovita,  od strane naoružanih muslimanskih vojnika zajedno sa Stojanom Janjićem i to s leđa dok su se vozili na traktoru. Potom su obojica zapaljeni zajedno sa traktorom

Stojan Janjić 1948 - civil, ubijen 27.08.1992. u mestu Lamovita od strane naoružanih muslimanskih vojnika zajedno sa Stojanom Janjićem i to s leđa dok su se vozili na traktoru. Potom su obojica zapaljeni zajedno sa traktorom

Stojica Kondić 1939 - domaćica, živela u selu Busnovi, opšt. Prijedor. Ubijena je kao civilna žrtva rata 13. oktobra 1995. na kućnom pragu u selu Busnovi tokom napada muslimanske vojske za vrijeme akcije "Južni potez". 

Stojan Dotlić 1939 - rodom iz mjesta Končari. U kuću su mu 3/4. avgusta 1992. provalili pripadnici muslimanskih paravojnih formacija i naneli mu dve rane nožem u predelu vrata i levog ramena koje su bile smrtonosne.

Stana Polić 1903 - gotovo nepokretna starica, rodom iz Grahova, ubijena tokom akcije "Oluja" 07.08.1995. od strane hrvatske i muslimanske vojske na području Prijedor-Drvar. Vodi se kao nestalo lice 

Božo Inđić 1924 - penzioner, živeo u mestu Podgrađe, mučen i zverski zlostavljan od strane muslimanskih vojnika koji su ga vezali  a potom život zapalili zajedno sa kućom

Mira Radaković 1956 – domaćica, rođena i živela u Prijedoru, ubijena 08.01.1993. od muslimanske Armije BiH

Blagoja Baltić 1962 - medicinski radnik, ubijen 04.06.1992. iz zasede od strane naoružanih muslimanskih vojnika u mestu Kozarac 

Zora Knežević 1929 - penzionerka, rodom iz Bosanske Krupe, ubijena granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika. Sahranjena na groblju Pašinac u Prijedoru

Boško Baltić 1934 - penzioner, ubijen 24.05.1992. u svom dvorištu od strane muslimanske vojske sa nekoliko metaka, masakriran - mesto Kozarac

Desanka Košutić 1926 - penzionerka, rodom iz Bosanske Krupe, ubijena granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih vojnika. Sahranjena na groblju Pašinac u Prijedoru

Pantelija Gajić 1937 - penzioner, ubijen 24.05.1992. u mestu

Babići  hicem iz vatrenog oružja. Na telu je imao imod prostrelnu ranu, prema podacima iz knjige zločin su izvršili lokalni muslimani

Zorica Dmitrović 1970 – rođena u Velikoj Kladuši gde je i bila nastanjena. Živela je i u Prijedoru, ubijena od muslimanske Armije BiH 27.07.1992. u napadu na srpska sela

Zoran Joškić 1966 – zarobljen od strane naoružanih muslimanskih paravojnika, pripadnika Zelenih Beretki i odveden u obližnju šumu Kurevo gde je satima zverski mučen i sakaćen a potom 23.07.1992. i masakriran.

Rade Majkić 1970 – ubijen u ranim jutarnjim časovima oko 5h 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Usmrćen je sa više metaka kod civilnog objekta, stambene zgrade “Jugobanka”.

Boško Žujić 1939 – teško ranjen a potom tako ranjen i svirepo ubijen ubijen u ranim jutarnjim časovima oko 5h i 30 min. dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Usmrćen je kod restorana i velikog nadvožnjaka

Radoslav Kolundžija 1962 - ubijen u motornom vozilu u ranim jutarnjim časovima oko 5h i 30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Ubila ga je grupa pod komandom Kemala Alagića sa više hitaca

Branko Đuričić 1936 – pripadnik MUP-a, ubijen u terorističkom napadu u ranim jutarnjim časovima oko 5h i 30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u Ulici Maršala Tita preko puta lokalne brijačnice

Neđo Katić 1965 - ubijen u ranim jutarnjim časovima između 5h i 6:30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u Ulici Nikole Pašića u blizini spomenika Mladenu Stojanoviću a krvavi pir su počinili pripadnici grupe Asima Muhića

Vukašin Ritan 1956 - ubijen u ranim jutarnjim časovima između 5h i 6:30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u Ulici Nikole Pašića u blizini spomenika Mladenu Stojanoviću a krvavi pir su počinili pripadnici grupe Asima Muhića

Mladen Vlačina 1968 - ubijen u ranim jutarnjim časovima između 5h i 6:30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u Ulici Nikole Pašića u blizini spomenika Mladenu Stojanoviću a krvavi pir su počinili pripadnici grupe Asima Muhića

Željko Gnjatović 1961 - ubijen u terorističkom činu u ranim jutarnjim časovima između 5h i 6:30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio blizu Gimnazije u Ulici Nikole Pašića u blizini spomenika Mladenu Stojanoviću a krvavi pir su počinili pripadnici grupe Asima Muhića

Duško Lukić 1969 - ubijen u ranim jutarnjim časovima između 5h i 6:30 min dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u Ulici Nikole Pašića u blizini spomenika Mladenu Stojanoviću a krvavi pir su počinili pripadnici grupe Asima Muhića

Danko Lauder 1936 - penzioner, živeo u mestu Babići 27.05.1992. godine gde je i ubijen vatrenim oružjem. Imao je prostrelnu ranu. Prema podacima iz knjige "Mrtvi vječna opomena živima" zločin su izvršili lokalni muslimani

Nada Ružičić 1950 – poreklom iz Prijedora, ubijena granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih vojnika. Sahranjena na groblju u Prijedoru

Ostoja Baltić 1956 - civil, živeo u mestu Kozaruša, ubijen je  29.08.1992. kada je na njegov automobil koji se kretao starim putem Prijedor-Kozarac, otvorena vatra a nakon što su vozača ubili, muslimanski vojnici su zapalili automobil. 

Radojka Miladinović 1923 - penzionerka, rodom iz Bosanske Krupe, ubijena granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika. Sahranjena na groblju Pašinac u Prijedoru

Stoja Todić 1941 - penzionerka, rodom iz Bosanske Krupe, ubijena granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika. Sahranjena na groblju u Prijedoru

Slobodan Krnetić 1937 - penzioner, rodom iz Bosanske Krupe, ubijen granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih i muslimanskih  vojnika. Sahranjena na groblju Pašinac u Prijedoru

Branislava Radulović 26.06.1979 -  rođena u Tuzli, živela u Splitu a potom u naselju Borik, Banjaluka sa svojom porodicom. Imali su i boravište u Prijedoru gde su živeli njihovi bliski rođaci. Ubijena je sa zajedno sa ocem, majkom i bratom 02.08.1993. kada su muslimanski vojnici granatirali helikopter sa oznakom Crvenog Krsta koji je prevozio ranjene civile. Raketa je ispaljena sa položaja Brke i Vranovače. U trenutku ubistva imala je četrnaest godina. Sahranjena je sa porodicom na prijedorskom groblju Pašinac. 

Radenko Vučenović 1966 - ubijen dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u civilnom objektu u dvorištu restorana “Ribar” a teroristički čin je izvršila grupa pod komandom Slavka Ećimovića

Miroslav Gončin 1965 - ubijen dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora. Zločin se desio u civilnom objektu u dvorištu restorana “Ribar” a teroristički čin je izvršila grupa pod komandom Slavka Ećimovića

Biljana Radulović 1957 - živela u Splitu a potom u naselju Borik, Banjaluka sa svojom porodicom. Imali su i boravište u Prijedoru gde su živeli njihovi bliski rođaci. Ubijena je sa zajedno sa suprugom i dvoje dece 02.08.1993. kada su muslimanski vojnici granatirali helikopter sa oznakom Crvenog Krsta koji je prevozio ranjene civile. Raketa je ispaljena sa položaja Brke i Vranovače. Sahranjena je sa porodicom na prijedorskom groblju Pašinac. 

Zoran Karlica 1954 – teško ranjen na lokalitetu restoran “Obala” u Ulici  srpskih velikana bb za pregovaračkim stolom dok je pokušavao da se dogovori sa muslimanskim ekstremistima i pokuša da uspostavi mir. Bombom su ga smrtno ranili teroristi pod komandom Izeta Mešića Hadžije. Prevezen je u bolnicu i od posledica ranjavanja je preminuo 06.06.1992.

Dragan Pačariz 1969 – ubijen, masakriran dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora

Goran Timarac 1971 – svirepo ubijen dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora

Mlađen Malenčić 1947 – svirepo ubijen dana 30.maja 1992. u napadu muslimanskih paravojnih formacija na građane Prijedora

Dario Davidović 1972 – pripadnik MUP-a, okrutno ubijen, masakriran ubijen dana 31. maja 1992. u terorističkom napadu muslimanskih paravojnih formacija na selo Trnopolje i građane Prijedora

Bojan Radulović 29.07.1983 – rođen u Tuzli, živeo u Splitu a potom u naselju Borik, Banjaluka sa svojom porodicom. Imali su i boravište u Prijedoru gde su živeli njihovi bliski rođaci. Ubijen je sa zajedno sa ocem, majkom i sestrom 02.08.1993. kada su muslimanski vojnici granatirali helikopter sa oznakom Crvenog Krsta koji je prevozio ranjene civile. Raketa je ispaljena sa položaja Brke i Vranovače. U trenutku ubistva imao je deset godina. Sahranjen je sa porodicom na prijedorskom groblju Pašinac. 

Branislav Radulović 1955 - živeo je u Splitu a potom u naselju Borik, Banjaluka sa svojom porodicom. Imali su i boravište u Prijedoru gde su živeli njihovi bliski rođaci. Ubijen je sa zajedno sa suprugom i dvoje dece 02.08.1993. kada su muslimanski vojnici granatirali helikopter sa oznakom Crvenog Krsta koji je prevozio ranjene civile. Raketa je ispaljena sa položaja Brke i Vranovače. Sahranjena je sa porodicom na prijedorskom groblju Pašinac. 

Mirko Pekija 1942 - rođen i živeo u mestu Jutrogošta, opština Prijedor. Živeo u Gortanovoj ulici u Prijedoru, ubijen 18.09.1995 u mestu Poljavnice od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika hicem iz pešadijskog naoružanja. Sahranjen u Prijedoru

Dragoljub Pekija 1951 - živeo u  Prijedoru, ubijen 18.09.1995 u mestu Poljavnice od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika hicem iz pešadijskog naoružanja 

Draginja Ćazić 1944 -  rodom iz Bosanske Krupe, živela u mestu Srednji Petrovići, ubijena granatom 18.09.1995 u mestu Svodna od strane hrvatskih i muslimanskih vojnika. Sahranjena na groblju  u Prijedoru

Hata Bešić 1940 - Muslimanka, teško ranjena 18.09.1995. u svetosavskoj ulici od hrvatske granate. Preminula od zadobijenih povreda u bolnici u Prijedoru

Asmir Šumić 1962 - živeo u mestu Donja Ljubija, ubijen je sa dva hica iz automatskog oružja u večernjim satima 22.08.1992. kada je izašao u baštu. Zločin su počinili Mustafa i  Muharem Hopovac, navodi se u krivičnoj prijavi

Andrijana Škorić 01.06.1995 - dvomesečna beba, ubijena, poginula 08.08.1995 za vreme akcije „Oluja“. Preminula je u Prijedorskoj bolnici. Andrijana se nalazila u izbegličkoj koloni koja je danonoćno zasipana granatama i na koju je redovno pucano iz pešadijskog naoružanja od strane hrvatsko-muslimanskih formacija. Škorići su prognani iz Gline. U trenutku ubistva imala je dva meseca.

Mirko Daljević  06.01.1975 – učenik, živeo u mestu Ljeskare, Prijedor. Ubijen je 22.07.1992. od strane naoružanih pripadnika muslimanskih formacija koji su u njega ispalili više metaka. U trenutku ubistva imao  je sedamnaest godina

Mile Stegić 17.02.1974 – živeo u mestu Veliko Palančište, Prijedor. Usmrćen je kao civil 05.02.1992. od eksplozije ručne bombe u kafiću u Ulici Moše Pijade u centru Prijedora. Tom prilikom je ranjeno više lica. Ubistvo se dogodilo  samo dvadesetak sati nakon što su ekstremni Bošnjaci u istoj ulici (preko puta mesta ove tragedije) postavili bombe koje su izazvale eksplozije na automobilima lica u službi JNA. I Mile je bio pripadnik JNA a u trenutku ubistva bio je na odpustu. Mediji beleže da su dan ranije Bošnjaci u Palančištu rafalima pucali na vojno skladište, kasarnu i rezevriste JNA. U trenutku ubistva imao je  sedamnaest ipo godina

Milenko Pantoš 31.12.1975 – rođen u Prijedoru. Živeo je u Ulici Ive Andrića 107. Ubijen je 05.11.1993. u mestu Donji Svilaj, opština Odžak. Reč je zloglasnom hrvatskom vojnom uporištu gde su postojali brojni logori za srpske civile. Na njega su iz automatskog oružja zapucali pripadnici hrvatske i muslimanske paravojske. Zadobio je prostrelne rane u predelu grudnog koša a od zadobijenih povreda je i preminuo. U trenutku ubistva imao je šesnaest godina.

Maja Bundalo 16.03.1985 – učenica osnovne škole, živela je u Novom Gradu. Ubijena je 19.09.1995 prilikom napada hrvatske i muslimanske vojske na magistralnom putu Prijedor - Novi Grad  od gelera granate. Tom prilikom teško je ranjena i njena majka Branka koja je od zadobijenih povreda preminula petnaest dana kasnije. U trenutku ubistva imala je deset godina.

Branka Bundalo 1947 - teško ranjena 19.09.1995 prilikom napada hrvatske i muslimanske vojske na  magistralnom putu Prijedor - Novi Grad  od gelera granate. Tom prilikom ubijena njena desetogodišnja ćerka Maja. Branka je od zadobijenih povreda preminula petnaest dana kasnije u bolnici

Mladinko Slavnić 1956 – rođen i živeo u Prijedoru, svirepo ubijen od pripadnika muslimansko-hrvatskih formacija na Petrovdan 12.07.1992.

Jagoda Todorović 1912 – teško pokretna starica, nestala u izbjegličkoj koloni na području opštine Prijedor. Prognana i ubijena od hrvatske i muslimanske vojske tokom akcije “Oluja”. Posmrtni ostaci ekshumirani 2003. god.

Ranko Stojnić 1956 – rođen i živeo u mestu Omarska. Zarobljen od hrvatskih vojnika i odveden u logoru  u mestu Donja Mahala gde je zlostavljan, mučen i prebijan a potom u tom logoru i 17.08.1992. likvidiran.

Ana Borojević 1923 – penzionerka iz Petrinje, prognana i stradala tokom hrvatskog i muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Božica Bulić 1939 - rodom iz Bukovića, prognana i prisilno nestala tokom hrvatskog muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Borislav Žujić 1972 – svirepo ubijen, masakriran 23.07.1992. prilikom napada muslimanskih ekstremista na mesto Raljaš

Milenko Gojić 1969 - svirepo ubijen, masakriran 23.07.1992. prilikom napada muslimanskih ekstremista na mesto Raljaš

Danica Draguljica 1903 – rodom iz Donjeg Lapca, prognana i stradala tokom hrvatskog i muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Draga Kukoleča 1925 – rodom iz Gline, prognana i prisilno nestala tokom hrvatskog i muslimanskogterora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Milan Ćurguz 1951- svirepo ubijen, masakriran 23.07.1992. prilikom napada muslimanskih ekstremista na mesto Raljaš

Stoja Ostojić 1914 - rodom iz Dvora, prognana i stradala tokom hrvatskog muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Mirko Sanader 1957 - prognan i prisilno nestao tokom hrvatskog muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Dragana Tomić 04.04.1992 – žensko novorođenče iz Prijedora, preminula je 18.06.1992. u porodilištu u Banjaluci. U trenutku smrti imala je dva ipo meseca (List "Politika")

Soka Sladkov 1913 - rodom iz Siska, prognana i stradala tokom hrvatskog muslimanskog terora 10.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Mara Sladović 1902 - rodom iz Glinskog Trtnika, prognana i stradala tokom hrvatskog muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Milka Stambolija - rodom iz Gline, prognana i stradala tokom hrvatskog muslimanskog terora 08.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Milivoj Ikić 1939 - rodom iz Zrinja, prognan i stradao tokom hrvatskog muslimanskog terora 14.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Milka Štulić 1950 - rodom iz Velikog Obljaja, prognana i ubijena tokom hrvatskog muslimanskog terora 11.08.1995. za vreme akcije “Oluja” na području opštine Prijedor

Stojan Stupar 1977 - dete, učenik, ubijen sa ocem i komšijom 08.09.1992. u mestu Zecovi. U dokumentima istražnih organa Republike Srpske, javno objavljenim u publikaciji "Republika Srpska u odbrambeno-otadžbinskom ratu", navodi se kako su dana 08.09.1992. u poslepodnevnim časovima pripadnici Zelenih Beretki (formacije u sklopu muslimanske tzv. Armije BIH) sišli sa Kureva i ubili civile automatskim oružjem. Stojanovo telo je masakrirano pa zapaljeno

Milan Stupar 1943 - ubijen sa sinom i komšijom 08.09.1992. u mestu Zecovi. U dokumentima istražnih organa Republike Srpske, javno objavljenim u publikaciji "Republika Srpska u odbrambeno-otadžbinskom ratu", navodi se kako su dana 08.09.1992. u poslepodnevnim časovima pripadnici Zelenih Beretki (formacije u sklopu muslimanske tzv. Armije BIH) sišli sa Kureva i ubili civile automatskim oružjem. Milanovo telo je masakrirano pa bačeno u bunar

B - oško Bucalo 1971 – ubijen, izmasakriran 04.06.1992. u napadu muslimanskih terorista na srpske civile u Kozarcu 

Zdravko Lukić 1956 – ubijen, izmasakriran 04.06.1992. u napadu muslimanskih terorista na srpske civile u Kozarcu

Rade Babić 1937 - invalid, ubijen 08.09.1992. u mestu Zecovi. U dokumentima istražnih organa Republike Srpske, javno objavljenim u publikaciji "Republika Srpska u odbrambeno-otadžbinskom ratu", navodi se kako su dana 08.09.1992. u poslepodnevnim časovima pripadnici Zelenih Beretki (formacije u sklopu muslimanske tzv. Armije BIH) sišli sa Kureva i ubili civile automatskim oružjem. Radetovo telo je masakrirano pa bačeno u bunar

Danijel Bomoštar  1977 - smrtno stradao, tragično preminuo kao civil 23.11.1994 na području Prijedora. U trenutku stradanja imao je sedamnaest godina.

Nataša Đukanović 1979 - poginula kao civil tokom 1995. godine na području Prijedora. ( Moguće da je reč o akciji Oluja ili granatiranju grada). U trenutku stradanja imala je šesnaest godina

Miroslav Ćorić 1966 - rođen i živeo u Prijedoru (Podgrađe), ubijen 05.10.1992. od hrvatsko muslimanskih formacija 

Savan Ćorić 1940 - rođen i živeo u mestu Podgrađe (Prijedor), zarobljen, mučen pa ubijen svirepo 18.08.1992. od muslimansko-hrvatskih formacija.

Vladimir Kovačević  1977 – poginuo, smrtno stradao 06.01.1993. na području Prijedora. U trenutku stradanja imao je petnaest godina 

Dosta Gligić  - preminula je krajem decembra 1992. u Prijedoru usled ratnih okolnosti i nemogućnosti za adekvatno lečenje

Živko Knežević 1928 - penzioner, rođen u mestu Dragotinja, - 18.10.1992. godine 

Dubravka Švraka  1974 – smrtno stradala, ubijena od metka 21.06.1992. na kupanju kao civilna žrtva rata na području Prijedora. U trenutku ubistva je imala sedamnaest godina.

Danijel Vučkovac 1988 - 07.05.1988 - 26.12.1992 poginuo, smrtno stradao 26.12.1992. na putu Prijedor – Kozarska Dubica. Danijel je u trenutku stradanja imao četiri godine

Slađana Kobas 18.06.1992 – živela sa porodicom u Prijedoru. Zbog muslimansko-hrvatske blokade u porodilištu u Banjaluci bilo je nemoguće dopremiti kiseonik zbog čega je preminulo dvanaest beba. Slađana je provela desetak dana u inkubatoru i tom prilikom uz teške posledice uspela je da preživi. Zdravstveni problemi su se najviše odrazili na vid a ubrzo je dobila i karcinom kostiju koji je metastazirao na pluća. Preminula je 09.02.2006. u Prijedoru. U trenutku smrti imala je četrnaest godina. 

Goran Mutić 1974 – rodom iz Prijedora, ubijen 01.09.1992. na području opštine Derventa od strane hrvatskih oružanih snaga i dobrovoljaca iz susedne Hrvatske koji su okupirali ovu opštinu. U trenutku ubistva imao je sedamnaest godina.

Savo Jaćimović 1933 – penzioner, rođen i živeo u mestu Niševići, opština Prijedor. Dana 29. / 30.05.1992 izveden je iz logora u Modriči od strane hrvatskih vojnika i od tada mu se gubi svaki trag, vodi se kao nestalo lice

Danka Petković 1972 - rodom iz Trnopolja gde je i živela, ubijena 04.08.1993. ispred turističke agencije ATP na području Prijedora. Usmrćena sa više hitaca iz vatrenog oružja

Drago Mačkić 1950 – živeo u Prijedoru, vodi se kao nestalo lice 16.09.1995. godine

Nedeljko Maričić 1955 – rodom iz mesta Sanica, živeo u Prijedoru, nestao 17.12.1993. godine

Dragan Balkot 1965 - živeo u Prijedoru, nestao kao civil za vreme trajanja tokom 1992.  

Danijel Panić 1989 - 1989 – smrtno stradao, poginuo kao civilna žrtva 03.01.1994 na području Prijedora. U trenutku stradanja imao je četiri godine.

Marinko Blagojević 1961 – poginuo, stradao 1996. godine

Radomir Dragić 1974 – preminuo, stradao 06.08.1998. godine

Ilija Đukić 1930 – penzioner, živeo u Prijedoru, datum smrti: 24.10.1992

Mira Kečan 1938 – domaćica, rođena i živela u Prijedoru, nestala je 1992. godine, muslimanske formacije su je zarobile i ubile 09.07.1992. Njeno telo je nađeno u Miljacki sa povezom preko očiju

Zoran Vukadinović 1980 - 08.01.1980 – učenik, poginuo, smrtno stradao kao civil 17.09.1994 na području opštine Prijedor. U trenutku stradanja imao je četrnaest godina.

Dušanka Zorić 1979 - živela u Prijedoru, smrtno stradala sa ocem 05.11.1993. na području Prijedora. U trenutku stradanja imala je četrnaest godina 

Milenko Kečan 1958 – nestao 10.10.1995. za vreme napada 5. korpusa muslimanske Armije BiH na Prijedor i  Sanski Most

Draguna Dautović – poginula, nestala 26.07.1993. na području opštine Prijedor 

Dragomir Petronjić 1959 – rođen i živeo u mestu Gradina. Zarobljen od hrvatsko-muslimanskih formacija 03.09.1992. u mestu Duvno, vodi se kao nestalo lice

Slavica Glušac 1964 – zlostavljana, zatočena, mučki ubijena 18.04.1993. godine, vodila se kao nestalo lice

Tatjana Basrak – živela u Prijedoru, poginula-smrtno stradala 10.07.1993

Mile Jurić 1960 – poginuo smrtno stradao 27.03.1995

Nenad Kekić – smrtno stradao na području opštine Prijedor

Mira Kričković 1947 - 01.08. 1992

Radomir Macura - 01.11.1995

Nenad Marjanović 1955 - 02.03.1994

Nevenka Milinić 1946 - 04.11.1992

Dušica Panić 1907 - 11.03.1994 

Dušan Petrović 1954 – nestao 12.11.1992. godine, vodi se kao nestalo lice

Milan Anđić 1936 – penzioner, rođen i živeo u Prijedoru, zarobljen pa mučen i masakriran 20.09.1991. od hrvatske vojske u selu Roselnica a potom bačen bačen u reku Kupu (Hrvatska)

Boško Goronja 1952 – rođen i živeo u mestu Donji Orlovci, zarobljen je kao civil 1995. u mestu Rajići od hrvatske vojske. Mučen pa okrutno ubijen, vodio se kao nestalo lice. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su 2011. godine na groblju Vrbovljani a identifikovan je 2017.

Pavle Džakula – predsednik Udruženja krajiških Srba prognanika iz Hrvatske, ubijen 14.08.1999. od strane teroriste Rifata Bahonjića u ugostiteljskom objektu u Kozarcu

Smail Husnić – konobar, ubijen 14.08.1999. od strane teroriste Rifata Bahonjića u ugostiteljskom objektu u Kozarcu

Dragomir Kos 1955 - smrtno stradao, poginuo od metka sa sinom Željkom 1991. godine u mestu Orlovci kod Prijedora. 

Željko Kos 1980 – smrtno stradao, poginuo od metka sa ocem 1991. godine u mestu Orlovci kod Prijedora. U trenutku stradanja imao je jedanaest godina.

Rade Predojević 1946 – živeo u mestu Bistrica, nestao, ubijen za vreme trajanja akcije “Oluja” i hrvatsko-muslimanskog terora 06.08.1995

Ostoja Ratković 1960 – živeo u selu Gradina, zarobljen-ubijen od muslimanskih snaga 05.10.1992. vodio se kao nestalo lice.

Neven Momčilović 1959 – poginuo, ubijen za vreme trajanja akcije “Oluja” i hrvatsko-muslimanskog terora 06.08.1995 

Rajko Ostojić 1933 - poginuo, ubijen za vreme trajanja akcije “Oluja” i hrvatsko-muslimanskog terora 06.08.1995

Čedo Zorić živeo u Prijedoru, smrtno stradao sa ćerko Dušankom 05.11.1993. na području Prijedora.

Zoran Komosar 1976 – učenik iz Prijedora, poginuo, smrtno stradao 11.05.1994. na području Prijedora. U trenutku stradanja imao je sedamnaest godina.

Gojko Praštalo 1939 –  13.03.1995

Jovan Radojčić 1939 - 25.09.1992 

Mirko Rajlić 1948 - 02.07.1995, vodi se kao nestalo lice

Dragoja Rosić 1929 - 09.10.1994

Dragan Živković 1959 - 22.09.1993 

Ljubica Despotović 1914 – penzionerka, rođena i živela u Prijedoru, nestala 29.06.1993

Stojan Mrđa 1922 – penzioner, rođen i živeo u Prijedoru, ubijen tokom 1993. od pripadnika muslimanske vojske za vreme rata

Željko Ružičić 1948 – 02.02.1993

Smilja Terzić 1938 – rođena i živela u selu Ništavci. Preminula u septembru 1992. u bolnici od zadobijenih rana, sahranjena na groblju Lav

Vukašin Tizić 1933 – rođen i živeo u Prijedoru, nestao u junu 1992. Prema nekim podacima zarobljen je i odveden iz svog stana u ulici Branke Blažek a potom nakon mučenja ubijen u zatvoru od muslimanske vojske. Posmrtni ostaci ekshumirani iz grobnice na groblju Sv. Marko.

Desanka Tubić 1911 – penzionerka, teško pokretna starica, rođena i živela u Ljubiji, nestala, 1993. na području Sarajeva (Višnjik). Porodica strahuje da je zarobljena i odvedena u muslimanski logor i tamo ubijena

Dobrila Kalaba 1963 – rođena i živela u Prijedoru, bila je bila zaposlena u SFOR-u kao prevodilac. Ubijena je snajperskim projektilom u bazi SFOR-a u Vitezu nakon završene akcije razdvajanja zaraćenih snaga HVO-a i Armije BiH
Zoran Kovačević 1915-1992 Sarajevo
Zdravko Pavlović  - 1992
Ranko Radulović 1948 - 1992
Gojko Bilbija -1995
Mladen Grgić 1969 – 14.10.1993 (Republički centar za istraživanje rata i ratnih zločina)
Anto Matić 1956 – iz mesta Oražac, zarobljen i ubijen u junu 1993. od muslimanskih snaga
Drago Miljević 1963-1993
Darko Nikolić 1971 -1994
Gordana Paukovac (ili Pauković) - 1993
Dragan Pecalj 1937 – penzioner, živeo u mestu Donji Garevci, ubijen vatrenim oružjem 19.07.1993. u blizini mesta Donji Orlovci
Svjetlana Polovina 1973 - 25.03.1993 
Milka Popović - 1993
Drago Šabić 1932 - 1994
Milorad Tomić - 1995
Ranko Trninić 1945 – 21.09.1993
Pero Žeželj 1929 - 1994

Mira Bošković 1955 - 1994

Persa Blagić 1922 - 1992
Nikola Brnada 1940 - 1992
Branko Bucalo 1939 - 1992
Berislav Didović 62-95 p
Vlajko Drinić - 1993 p
Milenko Ivić 59 - 92 p
Zdravko Kecman 39-94 p
Mirko Klincov 66-92 p
Radivoj Kolundžić 60 -94hrv
Željko Konjević - 1992
Ostoja Kos 1902 - 1992
Dalibor Marčetić - 1992
Nikica Mirković 1956 - 1992
Milan Petrović 1948 - 1993
Nevenka Ramić Tambić 1938 - 1993
Radomir Sadžak 1952 -1995
Milos Tomić 1934 - 1995
Mirko Vucičević 1933 - 1992
Milenko Vuletić 1936 - 1993

Nevenka Pečih – živela u Trnopolju, majka borca Vojske Republike Srpske, ubijena od DTG tokom 1993. godine

Milan Radić 1926 – penzioner živeo u Prijedoru, ubijen, poginuo 1994.

Milica Brakić - rodom iz okoline Bijeljine, trudnica, preminula u maju 1992. godine usled ratnih okolnosti i nemogućnosti da dođe do bolnice

Vejsil Dženanović 1932  - penzioner, prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su ga pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Azema Dženanović  1932 - penzionerka, prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su je pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Enes Redžić - prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su ga pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Fahrudin Redžić 1974 - prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su ga pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Meil Redžić - prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su ga pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Vahid Redžić 1984 - prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su ga pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Namir Redžić 1989 - prema podacima Centra javne bezbjednosti Prijedoru, zajedno sa drugim članovima porodice ubili su ga pripadnici Zelenih Beretki u porodičnoj kući u selu Zecovi (Stari grad br. 175). Na kući je pisalo da je ona pod zaštitom JNA jer su se članovi ove porodice borili na strani VRS.

Pavle Butinski 1949 - živeo je sa porodicom u mestu Trnopolje, opština Prijedor. Ubijen je u noći između 05.  i 06.03.1993. zajedno sa suprugom i ćerkom. Starija kćerka Vesna je izbjegla smrt iskočivši kroz prozor sobe u kojoj je spavala. Ubica je bio lokalni Hrvat D.P. koji je prethodno ubio dva srpska policajca a potom provalio u dom porodice Butinski i iz kalašnjikova usmrtio svo troje. 

Ana Butinski 1979 – ukrajinske nacionalnosti, živela je sa porodicom u mestu Trnopolje, opština Prijedor. Ubijena je u noći između 05.  i 06.03.1993. zajedno sa svojim roditeljima. Starija kćerka Vesna je izbjegla smrt iskočivši kroz prozor sobe u kojoj je spavala. Ubica je bio lokalni Hrvat D.P. koji je prethodno ubio dva srpska policajca a potom provalio u dom porodice Butinski i iz kalašnjikova usmrtio svo troje. U trenutku ubistva imala je nepunih četrnaest godina.

Slavica Butinski 1949 - učiteljica, živela je sa porodicom u mestu Trnopolje, opština Prijedor. Ubijena je u noći između 05.  i 06.03.1993. zajedno sa mužem i ćerkom. Starija kćerka Vesna je izbjegla smrt iskočivši kroz prozor sobe u kojoj je spavala. Ubica je bio lokalni Hrvat D.P. koji je prethodno ubio dva srpska policajca a potom provalio u dom porodice Butinski i iz kalašnjikova usmrtio svo troje. 

Krešimir Pranjić 1980 – dečak iz mešovitog braka, usmrćen metkom u noći između 29.03. i 30.03.1994.od strane nepoznatih, maskiranih počinilaca u naselju Ćela, grad Prijedor. U trenutku ubistva imao je četrnaest godina.

Miroslav Barša - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Željko Bulić - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Draško Tramošljanin - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Darko Prlina - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Dragoslav Plavšić - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Mišel Nikić - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Veselin Skakić - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Slobodan Šerbedžija - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Vladimir Šormaz - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Miroslav Grcić - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Rade Radoja  - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Tomislav Jovanović  - zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Vojо Kondić  zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.

Predrag Kalinić 1965 – zarobljen od muslimanskih vojnika, zverski i okrutno mučen, sakaćen pa masakriran u februaru/martu 1994.