UBIO SE MURIZ HADŽIAHMETOVIĆ - osumnjičeni za ratni zločin nad ženama i decom u Jošanici kod FOČE

 

 Muriz Hadžiahmetović iz Goražda sinoć je izvršio samoubistvo. Vest o samoubistvu koja je obeležila prvi dan nove godine u Goraždu potvrdili su za "Avaz" u Ministarstvu unutrašnjih poslova BPK Goražde.

„Dežurnoj službi Policijske stanice Goražde u 20.25 sati prijavljen je nestanak jedne osobe inicijala H.M., koji je oko 16 sati napustio adresu stanovanja i uputio se u nepoznatom pravcu sa svojim putničkim motornim vozilom. Obavještene su sve patrole na terenu i oko 22.45 sati jedna od patrola obavijestila je da je u ulici 22. maj u blizini kampa Moto - kluba Goražde pronađeno beživotno tijelo“, kazao je za "Avaz" Mirsad Kamenica, šef Odsjeka za zaštitu tajnih podataka i analitiku MUP-a BPK Goražde.

Uviđaj su obavili pripadnici Sektora kriminalističke policije i mrtvozornik, koji su potvrdili identitet, te da svi tragovi ukazuju da se radi o samoubistvu počinjenom iz vatrenog oružja.

Hadžiahmetović je jedan od šestorice bivših pripadnika takozvane Amije BiH iz Goražda koji su uhapšeni u akciji SIPA provedenoj na području Goražda i Sarajeva 13. decembra prošle godine. Uhapšeni su zbog sumnje da su počinili ratni zločin, ali su odmah nakon hapšenja pušteni na slobodu.

MUSLIMANSKI VOJNICI U JOŠANICI SILOVALI ŽENE I DEVOJČICE, MASAKRIRALI DECU, KLALI STARE I NEMOĆNE

Dobro organizovane i unapred pripremljene, naoružane brojne muslimanske snage iz Goražda ušle su 19. decembra 1992. godine iz pravca Goražda u nebranjena srpska sela. Zveri su tom prilikom paleći sve pred sobom, na kućnom pragu dok su se spremali da slome slavski kolač, masakrirale srpske žene, starce i decu. Mnoge žene i devojčice su tada silovane.

Desetak zaselaka Gornje Jošanice u opštini Foča izbrisano je sa geografske karte, cjelokupno civilno stanovništvo je uništeno, a sva materijalna imovina popljačkana i spaljena. U trenutku napada na Jošanicu u njoj nije bilo formacija Vojske Republike Srpske. Slabo naoružani i brojčano inferiorni meštani nisu imali mogućnost odbrane sela.

Na nejač je udarilo više od 300 vojnika, nastavljajući ustaljenu praksu napada na srpska sela u širem rejonu Podrinja u dane velikih hrišćanskih praznika. Ubijali su redom, najmanje metkom. Klali su, masakrirali, palili, svirepo i zverski.Među ubijenim je bila 21 žena, kao i troje dece mlađe od 11 godina.

Najmlađa žrtva je dvogodišnja Danka Tanović, a ubijeni su i sedmogodišnji Dražen i njegova desetogodišnja sestra Dragana.

Najteže je prošla porodica Višnjić u kojoj je ubijeno 16-oro članova, među njima i dvije kompletne porodice. Na zajedničkoj grobnici Višnjića piše kako spomenik podiže Boško Višnjić.

Boško Višnjić je preživeo masakr u Jošanici ali je kobnog dana ostao bez supruge Goje /54/, bez troje dece (dvije kćeri - Ranke /24/ i Zore /22/ i sina Vlatka /20/), bez tašte Stojke /68/ i dvogodišnje unuke Danke. Prema svjedočenjima preživjelih Goju Višnjić su zarobili pa silovali pripadnici muslimanske vojske koji su potom u nesrećnu ženu ispucali više metaka a patolog je utvrdio i da je nesrećna žena bila mučena. Na njenom tijelu konstatovano je više posjekotina i povreda. Prije smrti bila je primorana da gleda smrt svoje djece. Muslimanski vojnici su prvo ubili Gojinog (i Boškovog) sina Vlatka kojeg su mučili pa mu odsjekli glavu motornom testerom. Majka Goja i sestre Zora i Ranka počele su da vrište, a muslimanski vojnici počeli su da ih zlostavljaju.  

Prema izjavi preživelog svedoka, Anđelka Grujičiča, sestre Višnjićke su bile svezane za hrastić, gde su ih muslimanski vojnici silovali a potom im odsjekli prste i usmrtili ih. Tek onda su ubili i Goju. 

Tada su zarobljene Gojina majka Stojka i Gojino (i Boškovo) unuče Danka Tanović koja je imala samo dve godine. Danka je bila kćer ubijene Zore Višnjić. Muslimanski vojnici su ih poveli ka jednoj šumi zajedno sa njihovom rođakom Olgom Višnjić (kojoj su ubili muža, dvoje dece od 7 i 10 godina, svekra, svekrvu, devera). Starica, žena i devojčica odvedne su pa nakon mučenja svirepo ubijene.

GORAŽDE - SIGURNA ZONA ZA RATNE ZLOČINCE

Goražde gotovo tri decenije nosi epitet "grada logora" a upravo zbog stravičnih zločina koje su nad srpskim stanovništvom počinili pripadnici muslimanske tzv. Armije BiH. Ovaj grad postao je sinonim za ratne torture, zlostavljanja i silovanja koja su počinjena tokom poslednjeg rata u Bosni i Hercegovini. Počevši od aprila 1992. pa sve do kraja 1995. na ovom području je zverski ubijeno blizu osam stotina građana srpske nacionalnosti, starosti od dve do 94 godine. Na području Goražda je prema podacima Republičkog centra za istraživanje rata i ratnih zločina postojalo čak 19 logora za Srbe, dok je na području Gornjeg Podrinja bilo ukupno 33 logora gde su vršena prisilna zatvaranja, mučenja, silovanja, zlostavljanja i ubistva Srba. U kampanji etničkog čišćenja spaljena su sva srpska sela, uništene su i oskrnavljene brojne pravoslavne crkve, groblja i kulturni objekti. Iz grada je proterano gotovo celokupno srpsko stanovništvo. Zločini počinjeni nad srpskim stanovništvom u Goraždu imaju brojne elemente genocida. Osim Srba, tešku sudbinu su doživeli i ljudi iz mešanih brakova i brojni muslimani koji su stali u odbranu svojih komšija  oštro se suprotstavivši zločinačkom muslimanskom režimu. Po završetku rata, pronađeno je 85 masovnih i pojedinačnih grobnica sa posmrtnim ostacima srpskih civila. Naravno, ovaj broj nije konačan budući da se mnogi Srbi i dalje vode kao nestali.

Teror nad Srbima u Goraždu započeo je u aprilu 1992. a tokom maja meseca počinjeni su neki od najtežih zločina nad civilnim stanovništvom u cilju zatiranja jednog naroda. Ako se širom čitavog Balkana traži grad koji je prošao kroz najteže, ljudskom umu nezamislive muke, čije su stanovnike zločinci masovno istrebljivali, a žene silovali i podvrgavali najvećem poniženju, ako tražimo grad kojem su ubili dušu i pretvorili ga u sablasnu pustoš, onda je jedan od njih svakako i Goražde. Pogrešno je reći da je u Goraždu vođen ravnopravan rat između dve strane. Naprotiv tog maja 1992. jedna (bošnjačka) strana je ubijala, a druga (srpska) je ubijana. Istovremeno, muslimanske snage su od 33 sela gde su živeli Srbi, popalili čak 32. Ostalo je čitavo samo selo Šašići koje je pretvoreno u logor gde su mučeni, zlostavljani i ubijani srpski civili. Stojanovići su bili samo jedna u nizu srpskih porodica koja je naivno poverovala da im komšije sa kojima su decenijama živeli u slozi neće nauditi.

Negodovanje zbog hapšenja boraca muslimanske tzv. Armije BiH u Goraždu izrazila su tamošnja udruženja žrtava i boračke organizacije koje su navele da je preko hiljadu muslimanskih vojnika poginulo u napadima na srpska sela po Foči, Višegradu, Goraždu, Čajniču i da navodno za to neko treba da odgovara. Sa pravom se pitamo od kada je odbrana kućnog praga - zločin? i od kada su oni koji naoružani do zuba dolaze na tuđi kućni prag da ubijaju, muče i siluju - žrtve ?

Ne znamo tačne motive zbog kojih se Muriz Hadžiahmetović ubio - da li ga je savest pekla zbog "akcije" u Jošanici na Nikoljdan? Da li se više nije mogao odbraniti od snova gde mu se javljaju dvogodišnja Danka Tanović, sedmogodišnji Dražen ili desetogodišnja Dragana? Da li se možda pokajao zbog aktivnosti tokom rata ili samo nije bio dovoljno hrabar da odgovara za svoja dela pred pravosudnim institucijama - ne znamo ali se nadamo da će svako, makar pred onim gore nebeskim sudom odgovarati za svoja počinjena dela i nedela.