TROGODIŠNJA SANJA JOSIĆ JE SIMBOL STRADANJA DECE U DOBOJU

 

Dana 22. novembra navršilo se dvadeset i osam tužnih godina od kako je na svirep način ugašen život trogodišnje devojčice Sanje Josić u Doboju. Malena Sanja ubijena je tokom jednog od mnogobrojnih terorističkih napada muslimanskih agresora na civilno stanovništvo ovog grada.

Tokom opsade Doboja (1992-1995) život je izgubilo više od 1200 građana, dok je na području šire dobojske regije tj. Ozrena stradalo preko dve ipo hiljade ljudi, uglavnom srpske nacionalnosti. Grad je bio opkoljen sa svih strana i danonoćno je bio izložen granatiranju iz pravca Tešnja, Maglaja i Zenice. Tokom rata na području čitave  dobojske regije je poginulo i stradalo najmanje 87-oro dece, dok je više od šest stotina mališana ranjeno, zlostavljano ili je doživelo neke druge oblike torture. Sprovođenjem zabranjenog opsadnog načina ratovanja u Doboju (i okolnim selima) je vršena koordinisana, dugotrajna, rasprostranjena i sistematska kampanja (vojna strategija) granatiranja i snajperskog delovanja po civilnom stanovništvu i po civilnim objektima iz artiljerijskog i pešadijskog naoružanja.

Danonoćno su na meti granatiranja bile bolnice, crkve, školska igrališta, stambene zgrade, pijace, vrtići, društveni i kulturni objekti..Civili u Doboju i širom dobojske regije su ubijani dok su se bavili egzistencijalnim poslovima, zatim na ulici, u stanovima i kućama, u redovima za vodu i hleb, u kolima hitne pomoći, u napadima na bolnice, i autobuse, dok su prisustvovali sahranama ili svadbama. Decu su zločinci ubijali dok su se igrala ispred kuća, šetala sa roditeljima ili  dok su se vraćala iz škole..Jezive scene nasilja i masakra sveže su i vidljive i danas.  

Među najmlađim žrtvama rata u Doboju bila je i Sanja Josić, trogodišnja devojčica srpske nacionalnosti. Sanja je rođena 10. jula 1991. godine u Doboju, a samo tri godine kasnije njen mladi život je tako svirepo okončan. Njeno bezbrižno detinjstvo prekinuo je strahovit napad pripadnika muslimanske "Armije BiH" na srpsko selo Cerovicu. Bilo je to 22. novembra 1994. godine. Tek što je zakoračila u život, tek što je počela učiti prva slova i prve reči, Sanja je mučki i nemilosrdno ubijena na svom kućnom pragu. Njeno svirepo ubistvo postalo je simbol stradanja Srba u Doboju. 

Te kobne večeri teroristi Alije Izetbegovića iz Tešnja i Gračanice, zasuli su granatama i projektilima Doboj i okolna civilna naselja. Uprkos lavovskoj borbi lekara, Sanja je od zadobijenih povreda  preminula u dobojskoj bolnici, dok su teže povrede zadobili njena sestra Tijana Josić /10/, zatim Milena Josić /20/ i Petra Josić /32/. 

Predsednik Organizacije zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila u Doboju Dragomir Jović rekao je pre tri godine za Dobojski.info da niko nije odgovarao za pobijene civile.

- Doboj je cijeli rat bio mrtav grad. U parku je spomenik podignut za 99 poginulih civila, a na ovom području ranjeno ih je 399 i svi su uglavnom žrtve neselektivnog granatiranja. Jednom prilikom sam se našao ispred policijske stanice kada smo kupili dijelove tijela žena i djece pobijenih granatama. Niko nije smio da stanuje u zgradama, narod je uglavnom živio u podrumima. Gradom niko nije smio normalno da se kreće. Muslimanske snage su imale namjeru da Doboj zbrišu sa lica zemlje - rekao je Jović i dodao da je čuo da je Mustafa Cerovac jedan od onih koji su naređivali granatiranje Doboja.

Doboj je od završetka rata dobio epitet "grada heroja" koji i danas ponosno i sa pravom nosi a sve to zbog herojskog i nadljudskog napora njegovih građana da se odupru četvorogodišnjoj agresiji i svim strahotama kojima je grad bio izložen. Narod je u periodu od 1992. do 1995. pokazao veliko herojstvo, borbenost, istrajnost ali i međusobnu solidarnost koja je u tom najtežem periodu mnogo značila. Broj od 27 000 stanovnika, koliko je grad brojao pre rata bio je gotovo udvostručen zbog priliva enormnog broja srpskih izbeglica koji su proterani iz raznih krajeva Bosne i Hercegovine koji su bili okupirani od strane muslimanske tzv. Armije BiH. 

Opsada Doboja trajala je tri ipo godine. Život u opkoljenom gradu bio pretežak i nezamisliv.  Ubijanje civilnog stanovništva, svakodnevna granatiranja i tragedije obeležila su čitav period od 1992. do 1995. u ovom malom, gusto naseljenom području. Građani Doboja živeli su u konstantnom strahu i neizvesnosti, opkoljeni sa svih strana, bez struje, bez vode i neretko bez osnovnih egzistencijalnih potreba. Umesto vesele igre po školskim terenima i igralištima, deca Doboja su bila prinuđena da svoje slobodno vreme provode po podrumima i skloništima. Tamo su dočekivali praznike, nove godine, Božiće i Bajrame...tamo su provodili zime, jeseni, leta...Užasne slike ratnih razaranja, rasuti leševi po ulicama, porušene zgrade, jauci unesrećenih majki...to je ono što je obeležilo život svih Dobojlija tokom ratnih godina. Muslimanske granate nisu birale cilj, već su jednako padale i po srpskim i muslimanskim kućama i rubnim naseljima, ubijajući i ranjavajući sve civile, bez obzira na njihovu veru i naciju.

Nažalost, još uvek nije pokrenuta nijedna inicijativa da neka od centralnih ulica u Doboju bude nazvana po malenoj Sanji.

Izvor: Spomen knjiga poginulih boraca i civila sa područja opštine Stanari 1992-1995

Glas Srpske (1994)