JOŠANICA KOD FOČE: BOŠKU SU UBILI SUPRUGU, TROJE DJECE, UNUČE, TAŠTU...

Prošle su 32 godine od jednog od najstrašnijih zločina počinjenih u posljednjem ratu, kada su na Nikoljdan u Gornjoj Jošanici kod Foče pripadnici muslimanske vojske, tzv. Armije RBiH, poubijali i masakrirali 56 nevinih srpskih žrtava. Preživjeli svjedoci, rodbina nastradalih i prijatelji, umjesto na krsnoj slavi, danas su na grobljima. Prislužili su svijeće i položili cvijeće nevino umorenim, i još jednom zatražili pravdu za žrtve Jošanice i procesuiranje odgovornih.

Dobro organizovane i unaprijed pripremljene, naoružane brojne muslimanske snage ušle su 19. decembra 1992. godine iz pravca Goražda u nebranjena srpska sela. Zvijeri su tom prilikom paleći sve pred sobom, na kućnom pragu dok su se spremali da slome slavski kolač, masakrirale srpske žene, starce i djecu. Mnoge žene i djevojčice su tada silovane.

Desetak zaselaka Gornje Jošanice u opštini Foča izbrisano je sa geografske karte, cjelokupno civilno stanovništvo je uništeno, a sva materijalna imovina popljačkana i spaljena. U trenutku napada na Jošanicu u njoj nije bilo formacija Vojske Republike Srpske. Slabo naoružani i brojčano inferiorni mještani nisu imali mogućnost odbrane sela.

Na nejač je udarilo više od 300 vojnika, nastavljajući ustaljenu praksu napada na srpska sela u širem rejonu Podrinja u dane velikih hrišćanskih praznika. Ubijali su redom, najmanje metkom. Klali su, masakrirali, palili, svirepo i zvjerski.Među ubijenim je bila 21 žena, kao i troje djece mlađe od 11 godina.

Najmlađa žrtva je dvogodišnja Danka Tanović, a ubijeni su i sedmogodišnji Dražen i njegova desetogodišnja sestra Dragana.

Najteže je prošla porodica Višnjić u kojoj je ubijeno 16-oro članova, među njima i dvije kompletne porodice. Na zajedničkoj grobnici Višnjića piše kako spomenik podiže Boško Višnjić.

KO JE BOŠKO VIŠNJIĆ ?

Ako proguglamo ime Boška Višnjića, neće nam izaći nijedan podatak o njemu. Boško je rođen 1948. a preminuo je 2002. godine u Foči. On je doživio najveću tragediju i u Jošanici a možda i u cijeloj Foči i Gornjem Podrinju. Boško je preživio masakr u Jošanici ali je kobnog dana ostao bez supruge Goje /54/, bez troje djece (dvije kćeri - Ranke /24/ i Zore /22/ i sina Vlatka /20/), bez tašte Stojke /68/ i dvogodišnje unuke Danke. Broj šire rodbine koje je Bošku uzeo rat, još je veći. Iako su se određene televizije u Republici Srpskoj bavile slučajevima gdje su roditelji ostali bez troje ili dvoje djece, ime Boška Višnjića je nepravedno propušteno i zaboravljeno. O boškovoj tragediji moglo bi se i pedeset romana napisati i deset filmova snimiti a čini se da ni tada sva tuga ovog čovjeka ne bi mogla biti obuhvaćena. Od te 1992. godine, Boško je od svih boja na svijetu samo za crnu boju znao. 

SUPRUGU I ĆERKE SILOVALI PA UBILI, SINU ODSJEKLI GLAVU

Prema svjedočenjima preživjelih Goju Višnjić su zarobili pa silovali pripadnici muslimanske vojske koji su potom u nesrećnu ženu ispucali više metaka a patolog je utvrdio i da je nesrećna žena bila mučena. Na njenom tijelu konstatovano je više posjekotina i povreda. Prije smrti bila je primorana da gleda smrt svoje djece. Muslimanski vojnici su prvo ubili Gojinog (i Boškovog) sina Vlatka kojeg su mučili pa mu odsjekli glavu motornom testerom. Majka Goja i sestre Zora i Ranka počele su da vrište, a muslimanski vojnici počeli su da ih zlostavljaju.  

Prema izjavi preživelog svedoka, Anđelka Grujičiča, sestre Višnjićke su bile svezane za hrastić, gde su ih muslimanski vojnici silovali a potom im odsjekli prste i usmrtili ih. Tek onda su ubili i Goju. 

Tada su zarobljene Gojina majka Stojka i Gojino (i Boškovo) unuče Danka Tanović koja je imala samo dvije godine. Danka je bila kćer ubijene Zore Višnjić. Muslimanski vojnici su ih poveli ka jednoj šumi zajedno sa njihovom rođakom Olgom Višnjić (kojoj su ubili muža, dvoje djece od 7 i 10 godina, svekra, svekrvu, devera). Starica, žena i djevojčica odvedne su pa nakon mučenja svirepo ubijene. Saznanje da je ostao bez kompletne porodice Bošku je promijenilo život. Od tuge za najmilijima, ovaj Fočak je obolio i zauvijek sklopio oči deset godina kasnije - 2002. godine u 54-oj godini. Šestorica nekadašnjih komandanata i pripadnika Armije BiH, uhapšeni su 13. decembra na području Sarajeva i Goražda zbog sumnje da su počinili ratni zločin u Jošanici u decembru 1992. godine. Osumnjičeni se terete da su kao komandanti i pripadnici Višegradske brigade Armije BiH učestvovali u napadu na selo i počinjenju zločina nad stanovništvom.