Muslimanske snage su tokom poslednjeg rata (1992-1995) na teritoriji srednjeg Podrinja ubile 3267 građana srpske nacionalnosti, uključujući i 72-oje dece. Samo na području predratne vlaseničke opštine (uključujući Miliće i Šekoviće koji gravitiraju ka Vlasenici) ubijeno je više od pet stotina Srba, među kojima i mnogo žena, staraca i dece. Nad građanima srpske nacionalnosti su tokom trajanja rata počinjeni brojni ratni zločini od masovnih egzekucija, silovanja, mučenja, nasilnog i sistematskog progona pa sve do uništavanja društvenih, kulturnih i verskih objekata. Samo u maju 1992. na području Vlasenice i u okolini Srebrenice, muslimanske snage su ubile preko dve stotina Srba. Žene i nemoćni starci su ubijani i živi spaljivani po svojim kućama, deca su ubijana tokom igre, mnogo žena i devojaka je silovano...Vrlo brzo su širom vlaseničke i susednih opština formirani i logori za Srbe u kojima su vršene najgnusnije torture i zverska mučenja, sadistička iživljavanja, silovanja, sakaćenja te masovne egzekucije. Žrtve ratnog bezumlja bili su civili oba pola i svih uzrasta: od male dece do starih i nemoćnih. Uništeno je i spaljeno preko trideset sela i zaselaka a mnoge kuće do danas nisu obnovljene. Osim Srba, žrtve pomahnitalih Alijinih razbojnika su bili i brojni pošteni muslimani koji su hapšeni, mučeni i zlostavljani samo zato što nisu želeli da uzmu oružje u ruke i ubijaju svoje dojučerašnje komšije Srbe. Neki su svoje poštenje i dobrotu platili glavom.
Jedan od najzloglasnijih logora bio je onaj u selu Cerska, čuvenom bošnjačkom vojnom uporištu. Taj logor pod nazivom "Štala" predstavlja mesto strave i užasa gde su zatočenici držani u nehumanim uslovima, bez struje, grejanja, uslova za spavanje, higijene. Oni su konstantno bili izloženi nečovečnom postupanju od strane vojnika "Armije RBiH" i pripadnika TO RBiH. Selo Cerska je tokom rata bilo glavno vojno uporište muslimanskih snaga odakle su konstantno vršeni napadi na nezaštićena srpska sela vlaseničke, srebreničke i zvorničke opštine. U tim napadima činjeni su strašni zločini nad civilnim stanovništvom.
Nekoliko civila je ovde ubijeno, uključujući i dete od 16 godina, dok je jedna trudna Srpkinja višestruko silovana zbog čega je izgubila bebu. U maju 1992. na području vlaseničke opštine počinjen je stravičan masakr nad srpskim civilima! Dakle, reč je o maju 1992. i događajima koji su se zbili mnogo, mnogo, mnogo pre jula 1995. i koji su pokrenuli spiralu zla u Podrinju.
Dragan Obradović imao je samo 15 godina kada je preživeo masakr i streljanje. Na lokalnoj saobraćajnici Srebrenica - Milići, nedaleko od zaseoka Žutica tog 21. maja 1992. okrutno je ugašeno osam života. Muslimanski vojnici su napravili zasedu i otvorili vatru na teretno civilno vozilo u kome se nalazilo 11 putnika. Oni su se kretali iz pravca Podravanja ka Milićima.
Tog dana ubijeni su Slobodan Zečić /26/, Milenko Kovačević /32/, Obrenija Ilić /34/, Mićo Lazarević /17/, Miljana Obradović /54/, Nedeljko Kandić /38/, Mladen Petković /40/ i Vojislav Šarac /72/.
Napad su sa ozbiljnim povredama preživela samo tri putnika. Među preživelima je bio i Dragan Obradović iz Milića koji je imao 15 godina kada se desio napad u Žutici. Uspeo je, sticajem okolnosti, da pobegne, ali slike užasa još uvek su itekako žive, ispričao je svojevremeno novinarima. Svedočio je i tokom suđenja jednom od zločinaca.
- Napravili su zasjedu gdje je sada obilježje, pucali su sa svih strana. Bilo je i žena i djece... Nisu imali milosti ni prema ranjenima. Ni sam ne znam kako sam uspio da pobjegnem. Detonacija je bila stravična. Čuo sam zapomaganje Milenka Kovačevića kojem su geleri raznijeli oči, a Slobodan Zečić, koji je ležao sa moje lijeve strane, već je bio mrtav. Imao je teške rane na grudima, ispričao je Obradović, a preneli su srpski mediji.
Dečak je među napadačima prepoznao Jusupa Ahmetovića, a na suđenju je ispričao kako je Ahmetović izašao iz reke Јadar sa puškom, "mokar do pojasa" i da je sa njim bilo još dobro naoružanih nadapača. "Dok smo potrbuške ležali na asfaltu, na trenutak sam pogledao prema Јadru odakle su dolazili napadači. Prepoznao sam Јusupa Ahmetovića Јuku. Znam ga od 1988. godine pošto sam išao u školu iz Podravanja u Derventu i čekao autobus na šumarnici, gdje je Јuka radio kao portir", naveo je Obradović tokom svedočenja. On je bio zaposlen kao jamski kopač u "Boksitovim" rudnicima. On je dodao da su Јuka i družina, nakon što su pretresli zarobljenike, zastali da se dogovore, što su oni iskoristili za bekstvo. "Čuli smo da je jedan od njih pitao `šta da radimo sa ovima` i da mu je drugi mušku glas odgovorio `pobijte ih sve majku im..., pa da bježimo`. Tada je neko od naših povikao `bježimo`, nakon čega smo se razbježali", rekao je Obradović. Očevici tvrde da su neki od poginulih, nakon ranjavanja, bili "overavani" hicem u čelo, što su potvrdili i kasniji obdukcioni nalazi. Dragan Kovačević, brat poginulog Milenka, ispričao je da su leševi bili stravično unakaženi. - Sve su to bili civili. Slobodan Zečić je išao u Miliće kod lekara, jer je dan ranije povredio nogu, ovi dječaci su pošli u Miliće da se sklone, jer su u seoskim područjima već počele provokacije... Poginule su i dvije žene, jedan stariji čovjek. Svega trojica su, da kažem, bili malo sposobniji, ispričao je Kovačević.
Za ovaj zločin bio je procesuiran Jusup Ahmetović zvani Juka iz sela Nurići ali je očekivano oslobođen, navodno zbog "nedostatka dokaza". Ahmetovića je prepoznao petnaestogodišnji Dragan Obradović koji je uspeo da preživi masakr. Obradović je na suđenju rekao da je Ahmetović izašao iz reke Јadar sa puškom, "mokar do pojasa" i da je sa njim bilo još dobro naoružanih nadapača.
Muslimanski vandali su pre nekoliko godina oštetili spomen obeležje svirepo ubijenim srpskim civilima. Tužno je što mediji iz Republike Srpske i Srbije do danas nisu napravili nikakav intervju sa ovakvim herojima i preživelim žrtvama terora ili snimili kakav TV prilog o njihovom iskustvu, traumi, preživljenom bolu..
Коментари
Постави коментар